ข้อความต้นฉบับในหน้า
แต่ความสว่างข้างในนี้ เราไม่คุ้น ตรงนี้เรามักจะเข้าใจผิด คิดว่ามีใครเอาไฟส่องหน้าผู้หรือถ้านั่งในห้อง เราก็ลืมไปว่าเรา ปิดไฟไปแล้ว เรายังอยู่ในห้องมีด นึกว่าใครเดินเข้ามาเปิดไฟใน ห้อง เพราะความสงสัยทำให้เราสิ้มตามาดู เพื่อให้หายสงสัย พอฉลิมตามดูใบหน้าก็เริ่มขึ้นมา ปราดว่า ข้างนอกห้องก็ยัง มีเหมือนเดิม แต่มันสว่างมาจากภายใน ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว จะทำอย่างไร ก็ช่างมันนะให้มันหายสงสัย แต่ถ้าหลายที สงสัยที่เดียวก็พอแล้ว เพราะความจริงก็คือ จิตของเราเอาชนะ ความมีดีในใจที่เรียกว่า นิ้วรณ์ ได้แล้ว สิ่งที่บนดั่งหรือปิดกัน ใจไม่ให้พบความว่าง เพราะฉะนั้นเราก็เฉยอีก ช่างมัน อย่าง เดียว สองคำ แล้วก็นิ่งต่อไป
บางคนก็ตัวโยก ตัวโคลนบ้าง โคลนเคล้งเหมือนนั่งเรือ ออกท้องทะเล เจอคลื่นก็โคลนเคลง ๆ บางคนก็กลัว บางคน ก็สงสัย บางคนก็สนุกพลิ้น ๆ สิ่งที่เราควรทำก็คือเฉย ๆ ใน ทุก ๆ ประสบการณ์ที่เกิดขึ้น อย่าไปกังวลกับมัน อย่าไปติดใจ อย่าไปกลัว คือเอง ๆ อยู่กลาง ๆ ไม่ใช่กลัว แล้วก็ไม่ใช่กลัวน บ้านนคล้อยตามกันไปอย่างนั้น พอเราไม่สนใจ เดียวสิ่งเหล่า นี่หายไปเอง เราทำเฉย ๆ แล้วมันก็จะนิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ นี้ เป็นบางคนนะ ไม่ใช่ทุกคนที่เจออย่างนี้
หรือบางคนตัวซีดขึ้น ตัวเบา รู้สึกเหมือนลอยขึ้นมา บาง คนลอยจริง ๆ ขึ้นนี้เขายกอุพพูเพง คีต ที่มีมิติ เพราะว่า