การเข้าใจความจริงของการมองเห็น : หน้า 292/416

ที่นี่พอเราเข้าใจว่าตาเนื้อเห็นได้เฉพาะตอนเราเปิดเปลือกตามข้างนอก แต่เป็นไปไม่ได้ที่เอาลูกเน้นตาเนื้อมองเข้าไปในท้อง ถ้าฉะนั้นก็ไม่ต้องมีก้องเอกซเรย์หรอก เพราะฉะนั้นดวงตาก็คือดวงตาที่จะเห็นได้เฉพาะข้างนอก เขาเรียกว่าสังสักู ส่วนธรรมจักุเห็นข้างใน เพราะฉะนั้นเราเองอย่าเอาลูกเน้นตามาใช้ แล้วถ้าเราป้องกันความอยากที่จะเห็น เราก็ต้องคิดว่า มันเป็นเรื่องธรรมดานะ ของมันมีอยู่แล้วในตัว ไม่ใช่ว่าเราไปทำให้มีขึ้น แต่ว่าเป็นของละเอียด หน้าที่เราก็ต้องทำใจให้ละเอียดเหมือนของที่มี เดี๋ยวเราก็เห็น แล้วก็ยืนยันกับตัวเองว่า เราต้องเห็นอย่างแน่นอน แล้วหลังจากนั้นก็ทำใจให้สบาย ค่าย ๆ เป็นของตายอยู่แล้วยังไงก็ต้องเห็น ก็ทำสบาย ๆ ให้ใจนิ่ม ๆ ทีนี่พอเราปลงได้อย่างนี้ หรือคิดได้อย่างนี้ การนั่งรู้สึกจะง่ายเข้า กังวลกับฐานที่ ๗ มากเกินไป กับอีกพวกกังวลกับฐานที่ ๗ มากเกินไป คือพอได้ศึกษา ว่ ฐานที่ ๗ เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางไปสู่อนนิพพาน ก็เลยพยายามความนาหฐฐานที่ ๗ ให้เจอ ก็วังวลอยู่แบบนี้ว่า เออ ใจเราวางอยู่ตรงนี้ มันตรงฐานที่ ๗ ใหม่ หรือมันไม่ตรง