การมีสุขตลอดเวลา : หน้า 209/416

มีสุขตลอดเวลา เป็นบรมสุข สุขอย่างยิ่ง เหมือนดวงอาทิตย์มีแสงสว่างด้วยตัวของตัวเอง มีพลังอยู่ในตัวอย่างนั้น ผู้ที่หลุดพ้นแล้ว ก็จะเป็นตัวของตัวเองท่านนั้น มีความสุขด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพึ่งพิงพา คน สัตว์ สิ่งของ ลาภ ยศ สรรเสริญ อำนาจ วาสนา แต่เป็นอยู่ด้วยตัวเอง แม้อยู่ตามลำพัง ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม หลุดพ้นแล้ว เป็นอิสระ แล้วจากภาพ ๓ จากกอบอธิษฐานที่เขามั้งดับเอาไว้โดยอาศยะความโลภ ความโกรธ ความหลง ใจถูกเชิ้ยมหมกมดง เหมือนผักที่ดองด้วยรสเปรี่ยว รสหวาน รสเค็ม มายาวนาน นับภาพนับชาติไม่ถ้วน จนความโลภ โกรธ หลง คุ้นเคยเป็นเนื้อเดียวกันเลย คลุกเคล้าปนเป็นกันไปอย่างนั้น เมื่อเป็นอย่างนั้น ก็ต้องอยู่ในกอบของภาพ ๓ เวียนว่ายตายเกิด ด้วยความไม่รู้ ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่ากำมายชีวิต จะไปสู่เป้าหมายชีวิตได้อย่างไร เป็นต้น ก็จะวนเวียนอยู่อย่างนั้น เวียนเกิด เวียนตาย แล้วก็มีภูมิปัญญารับ ตกอยูภใใต้ภูกุแห่งกรกระทำ ทางกาย ทางใจ แล้วก็มีวิบากกรรมรับ มีภูมิปัญญารับไปตามกการกระทำของตัวที่ขาดสติเบบญญา ขาดความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องรวความเป็นจริงของชีวิต แล้วชีวิตก็จะตกอยู่ภายใต้สัญลักษณะ กฎแห่งความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นนิจตา มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา คำว่านำ สัมมา อะระหัง ๒๐๕