การเกิดใหม่และการสร้างบารมี : หน้า 149/416

มาที่เพดานปาก ช่องปากที่อาหารถ้ำหลัก ฐานที่ ๔ แล้วก็ไปปากช่องคอ เหนือจุกระเดือก ฐานที่ ๕ แล้วก็เคลื่อนไปหยุดอยู่กลางท้องระดับเดียวกับสะดือ เรียกว่า ฐานที่ ๖ แล้วก็จะมาหยุดถอยหลังขึ้นมาต ั่ที่ฐานที่ 7 ของบิดา แล้วก็ยังบังคับคือทำให้บิดามีความรู้สึกคิดถึงมารดาเพื่อจะดึงดูดเข้าหากัน เพื่อประกอบธรรรมส่วนหยาบห่อหุ้มกายละเอียดของเรา เมื่อประกอบธรรมอุทธพงศ์ในส่วนระหว่างบิดากับมารดาแล้ว กายละเอียดของเราจะเคลื่อนออกจากฐานที่ 7 ของบิดาไป 6, 5, 4, 3, 2, 1 ออกทางปากช่องจมูกบิดาเข้าทางปากช่องจมูกของมารดาไปตามฐานต่าง ๆ ดังกล่าวแล้วก็ไปหยุดอยู่ที่ฐานที่ 7 ของมารดา รองที่จตุรรมส่วนหยาบของบิดาที่แต่งไปผสมกับส่วนหยาบของมารดาและก็ไปอยู่ตรงนั้น แล้วต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องของมารดาที่จะหล่อเลี้ยงกายละเอียดที่หุ้มด้วยธรรรมส่วนหยาบให้เจริญวัยขึ้นมาเป็นก่อนเมื่อเด็ก ๆ กระทั่งโตเป็นภายมนุษย์หยาบของเราสู่ครรภ์มารดา ถึงเวลาที่เคลื่อนออกมาสร้างบารมีด้วยกายมนุษย์หยาบ นี้แหละที่เรียกว่า มาเกิดที่ดิบ เมื่อเป็นตัวเป็นตนเป็นกายมนุษย์หยาบแล้ว เวลาเราจะไปเกิดใหม่หรือตายใจเราก็จะอยู่ที่ฐานที่ 7 ภาพรวมมินิตก็จะมาถึงให้เห็น สรุปบทเรียนชีวิตที่ผ่านมาแต่เกิดกระทั้งถึงวันสุดท้ายของชีวิตว่า เราทำความดี ความชั่ว หรือไม่ดีไม่ชั่วอะไร