การเอาชนะความรู้สึกและการฝึกสมาธิ : หน้า 297/416

เอาชนะความฟัง ความง่วง ความท้อ ความโกธร ควรมีความชัง ความสงสัยอะไรเหล่านั้น ตัวมันก็เบา ลอย บางคนลอยจริง แต่วีดเดียว แล้วมันก็หล่นลงมา แต่บางคนเป็นแค่ความรู้สึกว่าลอย แต่ไม่ได้ลอยจริง บางคนกลัวลอยหลุดออกไปเลยจริง ๆ ก็เอามือลงคว้าอาสนะที่นั่งเอาไว้ บางคนลืมตาขึ้นมาให้มันหายสงสัยก็มี เพราะฉะนั้น สิ่งที่เราควรทำคือเลย ๆ นิ่ง ๆ ที่ลอยจริงน่ะ ไม่ค่อยจะพบเท่าไหร่ ล้านคนจะมีสักคนหนึ่งแต่ว่ารู้ส่าว่าลอยจะมีเยอะ คนที่ลอยจริงมีเมื่อสมัยสัก ๔๐ กว่าปี มีสามแห่งในนึ่ยเกิดอุปพงคาปีตินะนี้น่ะ แล้วก็ลอยลง ก่อนหน้านี้ก็พอที่เป็นอยู่ในกลดแล้วลอยก็มี แต่ก็แวบเดียว ไม่ได้ลอยนานอีกท่านหนึ่งเป็นคุกัสต์ เพิ่มกลับมาจากเมืองนอก ไปนั่งได้ต้นไมที่เมืองเราของตัว ไม่รู้จะทำอะไร ก็ไปนั่งสงบ ๆ ทำใจ็นิ่ง ๆ ฝึกสมาธิไม่เป็น แล้วก็ไม่ค่อยเชื่อ นะเพราะเป็นหนุ่มนักเรียนนนอก แล้วใจมันนึงเองถึงระดับอุปพงคาปีตินะ ตัวก็ลอยจนหัวไหล่นิ่งไม่ ตรงก้อนหินได้้น่ามีตัวนั่งอยู่ เกิดความสงสัยว่าลอยจริงไหม ก็สัมตาดู ปรากฏว่า ลอยจริง เลยหล่นตับลงมาแต่ตอนนี้น่ะ ก็ จะเจอักคน บางคนสงสัย ขณะปฏิบัติ ก็จะถอดผ้าเอาไว้ พอตัวอยก็รงสมาธิขั้นนี้ไว้ เอาผ้าไปคล้องถึงไหม แล้วก็เคลื่อนลงมา ลีมาดูด เอา ลอยจริง แต่่นาน ๆ จะเจอลักคน