การฝึกจิตด้วยภาพทางใจ : หน้า 89/416

แห่งก็กำหนดบริการมินิมิตชื่นมาในใจ เป็นภาพทางใจ นึกถึงเพชรสังเม็ด หรือก่อนน้ำแข็งใส ๆ กลมรอบตัวเหมือน ดวงแก้ว แต้ว่าใบบรึสุทธิประดุจเพชรสรลูกจีระไรแล้ว ไม่มี ตำหนิเลย โตนนดไหนก็ได้ อย่างน้อยโตเท่ากับแก้วตาของ เรานะ หรือขนาดดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวที่เรามองขึ้น ไปบนท้องฟ้าในตอนกลางคืนขนาดไหนล่ะ ก็รมเอาขนาดนั่น ขนาดที่เราชอบ แต่ต้องกลมรอบตัวเหมือนดวงแก้ว แล้วก็ใส เย็น ใสอย่างน้อยก็เหมือนน้ำใส ๆ หรือเหมือนกระจกใส ๆ ถี่ยิ่งใสเหมือนกับเพชรได้ยิ่งดี กำหนดเป็นบรรรมนิมิตเป็นภาพทางใจ เป็นที่ยึดที่เกาะ ของใจเราใจจะได้ไม่ปิดคิดเรื่องอื่นให้ก่อกวน ๆ คลาย ๆ กับนาทีถึงสิ่งที่เราชอบ ที่เราคุ้นเคย นิ่งง่าย ๆ สบาย ๆ พร้อม กับประกอบใจหยุดนิ่งด้วยบรรรมนามในใจเบา ๆ โดยให้เสียงของคำรวมเป็นเสียงที่ละเอียดอ่อน ดังออก มาจากในกลางท้องของเรา คลาย ๆ เป็นเสียงที่ออกมาจาก แหล่งแห่งความสุข แหล่งแห่งความบริสุทธิ์ แหล่งแห่งอานุภาพ อันไม่มีประมาณ เพื่อจัดความไม่บริสุทธิ์ที่เป็นมลทินของใจ เราให้ลดวางและเงียบเย็น เราถามว่า สัมมา อะระหัง จะควานก็ครั้งก็ได้ แต่ทุกครั้งที่ควานา สัมมา อะระหัง เราก็จะต้องไม่ล้มตรีนถึงดวงใส เอาใจหยุดอยู่ในกลางดวง ใส ๆ ของบริการมินิมิตนั้น จนกว่าใจจะหยุดนิ่งจนถึงคำภาวนา ไปเอง หรือเกิดความรู้สึกว่าไม่อยากจะควานอีกต่อไป อยาก