การสร้างสมาธิผ่านบริกรรมมนิต : หน้า 358/416

องค์พระไม่ควรกำหนดให้สูงกว่าคิ้วหนึ่ง ถ้าอย่างเส้นก็ขนาดเมล็ดข้าวโพด คือคะแนนว่า เราสังเกตได้ชัดเจนด้วยใจของเรา อย่างนั้นจึงจะเป็นบริการมนิตที่ถูก ตอนนี้ใจของเรายังติดก็ถึงความใส หยุดเข้าไปในกลางความใสของบริกรมมนิตที่เราสร้างเข้าไป บริกรมมนิตจะเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงใจของเราให้หยุดนิ่ง ให้เป็นสมาธิ เมื่อเราวางอารมณ์จิตได้ถูกส่วนแล้ว ต่อจากนี้ไปก็วานา สัมมา อะระหัง เรียไป จะกี่ร้อยกี่พัน กี่หมื่น กี่แสนครั้ง เราก็วานาไปเรื่อย ๆ โดยให้ติดของเราจดอยู่ที่บริกรมมนิต อย่าให้ผลงผล ทุกครั้งที่เราวางนา จะต้องไม่ผผล ถ้าผลเราจะต้องเริ่มต้นใหม่ ดีใจกับเอามาใหม่ เพราะว่าธรรมชาติของใจเรานั้น มักจะกลบกลอก มักจะนึกไปถึงสิ่งที่เราเคยตรึก เคยนึก เคยคิด และสิ่งเหล่านั้นส่วนมากมักจะเป็นเรื่องราวในอดีติที่ผ่านมา ด้วยอารมณ์ว่า ๆ ที่เราได้ผ่านมาทางตา ทางหู ทางจมุก ทางลิ้น ทางกายหรือทางใจ ที่คั่งค้างอยู่ในจิตใจมักจะมารวบรวมในขณะของเราเริ่มรวมเป็นสมาธิ เพราะฉะนั้นตอนนี้เราผลอไม่ได้นะ จะแพ้หรือชนะ คือจะรวบหรือไม่รวบ จะหยุดหรือไม่หยุด ก็ขึ้นอยู่กับสติของเรา ต้องไม่ผลจากบริกรมมนิตทั้งสอง ประมาณ!!! ๔๕