ข้อความต้นฉบับในหน้า
ถ้าใครทำได้แล้ว ก็เกณฑ์ดวงนั้นให้ยาขยายขึ้นเป็นเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ ถ้าเราหยุดนั่งได้สนิท ความรู้สึกของเราก็จะขยายตามดวงที่ขยายไปด้วย แต่ถ้าหยุดไม่สนิท มันจะขยายได้แต่ดวง คือเห็นเป็นภาพดวงใสขยาย
เราทำได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไปก่อน เพราะเราเป็นผู้ฝึกหัดใหม่ ยังเป็นนักเรียนอนุบาล เราฝึกเท่าที่เราทำได้ไปก่อนนะ นึกยานแล้วก็อัดให้เล็กดินดิ่ง ขยายแล้วก็อัดให้ยิ่งขึ้น ๆ ถ้ายังไม่เป็นหนึ่งเดียวกันกับดวงใส ก็ผ่าน ๆ ไปก่อน แตะเบา ๆ ดูภาพนั้นให้คุ้นเคย ฝึกให้คล่องแคล่วเลย
ใหม่ ๆ ก็จะค่อย ๆ ค่อย ๆ คลองชั่น ฝึกบ่อย ๆ ก็คล่องแคล่ว คือเป็นไปตามความปรารถนาของใจเราที่อยากจะนึกให้ดวงขยายต่อ เราทำอย่างนี้ซ้ำ ๆ จนชำนาญใจเรากับดวงเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ถ้าดวงขยายความรู้สึกของเราก็จะขยายตามไปด้วย ถ้ายิยามตาม ก็ฝึกทำอย่างนี้ซ้ำ ๆ
ส่วนใครที่คุ้นเคยกับองค์พระ หยุดนั่งในระดับเห็นองค์พระชัดใสแจ่มกระจ่าง สว่างอยู่กลางกายล่ะก็ นึกถึงองค์พระนึกยานแล้วก็ออกในท่านของเดียวนะ ถ้าเราทำได้แล้วนะ ถ้าใจเรานิ่งได้สนิท ขยายถึงไหนเราก็เป็นถึงนั้น ย่อถึงไหนเราก็เป็นถึงนั้น แล้วก็เห็นรายละเอียดแน่ ๆ แม้องค์เล็กเท่ากับ