การเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 328/416

เราได้รับการครองกายมนุษย์หยาบแล้วก็ต้องทำให้ถูกวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ โดยเฉพาะได้พบพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย เราก็จะต้องเดินตามรอยของผู้ประสบความสำเร็จในชีวิตอันดับสูงสุดไม่มีใครเทียบเท่าได้ เป็นครูของมนุษย์และเทวดาทั้งหลายนัน้คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งใจเดินตามรอยท่าน ท่านสอนให้ทำอย่างไร เราก็ทำอย่างนั้น เมื่ท่านดับทุกข์ได้ พันทุกข์ได้ เราก็จะเป็นอย่างท่าน เพราะชีวิตที่เรากำลังเป็นอยู่ นี้ ท่านก็เคยเป็นมาก่อนแล้ว ชีวิตที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ท่านก็เกิดมาในหลายลักษณะ เป็นชนชั้นล่าง ชั้นกลางบ้าง ชั้นสูงบ้าง ซึ่งท่านสรุปว่าชีวิตทุกระดับมีความทุกข์ทั้งนั้น แม้ว่าจะสมบูรณ์ไปด้วยโลกียสุขโลภะทรัพย์ ทรัพย์ที่เป็นเครื่องปลื้มใจสำหรับชาวโลก ก็ไม่ได้ให้ความเต็มเปี่ยมของชีวิต ยังระดับทุกข์ไม่ได้ ยังสุขน้อยทุกขมากขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยของชีวิตแต่ละช่วง ท่านจึงถึงจุดอิ่มตัวในเพศของคฤหัสถ์ แล้วก็ปลีกตัวออกจากเรือนเหมือนนกที่จากคอนมาสู่เพศนักบวช เพื่อจะได้ให้โอกาสตัวเองในการแสวงหาชีวิตที่ประเสริฐ แล้วในที่สุดพระองค์ก็พบหนทางไปสู่ความเกิดทุกข์และดับทุกข์ได้ ด้วยการนำใจกลับมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ตรงนี้เอง ซึ่งจะมีทางเอกสายเดียว เป็นแนวดิ่งเข้าไปสู่ภายใน ที่ปลายทางนั้นเป็นอายตนพิพัน