การทำสมาธิและการควบคุมสติ : หน้า 293/416

ก็พยายามบังคับให้มันอยู่ตรงนั้น ที่ใจไม่ชอบบังคับ แต่ชอบประคอง พอไปบังคับ มันก็รึง ตื่นไปหมดเลย มันก็เครียด เราก็ต้องวางใจเฉย ๆ อย่าไปกังวลกับฐานที่ 7 มากเกินไป หรือเราคิดอย่างนี้ก็ได้ว่า ฐานที่ 7 ขยายกว้างออกไปสุด ขอฟ้าแล้ว ตอนนี้เรานั่งอยู่กลางฐานที่ 7 แล้วหลังจากนั้นก็นิ่งเฉย ๆ คิดอย่างนี้จะช่วยแก้ความรู้สึกที่ความหงุดที่ 7 กับความหายคในที่มีดี คิอเรายากจะความหงุดใจ ๆ องค์พระใส ๆ ก็ม่วกวาดตามอง อย่างนี้มันก็สติ ไม่ถูกวิธี อย่าไปความหายอะไร แค่เรานิ่ง ๆ เฉย ๆ เพื่อให้ใจเปลี่ยนสภาวะจากหยาบไปละเอียด แล้วหลุดจากกายหยาบ ออกจากที่แคบไปสู่กว้าง ถ้านั่งอย่างนี้ มันมีความสุขสบายเป็นการเริ่มต้นที่ถูกต้อง นั่งแล้วตัวหาย แล้วถ้านั่งในระดับที่ตัวหายไปแล้ว มีความรู้สึกเหมือนอยู่ในกลางอากาศ ก็เกิดความสงสัยว่าจะเอาใจไว้ตรงไหน เพราะตัวไม่มีแล้ว ฐานที่ 7 ก็หาไม่เจอ ก็ม่วกวานสิ พอความหายอ้าใจถอนไปใหม่เพราะฉะนั้นถ้ามีความรู้สึกเหมือนตัวว่าง ๆ อยู่กลางอากาศ เคว้งคว้างไม่ต้องไปวัคววามหาหา