การฝึกจิตใจอย่างสม่ำเสมอ : หน้า 133/416

ค่อย ๆ ฝึกไป เราต้องให้เวลาในการทำใจหยุดใจนิ่ง ควบคู่กับภารกิจประจำวัน ต้องทำให้สม่ำเสมอ อย่าทำ ๆ หยุด ๆ อย่างนั้น ผลมันจะเกิดช้าให้มันทำสม่ำเสมอทุกวัน แมว่าเมื่อเวลาเรานั่งอาจจะฟ้งบ้าง มีบ้าง เมื่อบ้าง ก็อย่าไปท้อ ให้ทำต่อไปเรื่อย ๆ ความมุ่งมั่นใจ มันไม่มีมิตdlอเวลา เหมือนความมุ่งภายนอกก็เช่นเดียวกัน ก็มีอยู่ช่วงระยะหนึ่งและก็จะสวก ความมุ่งในใจเวลาหลังตาแล้วมิด มันก็ชั่วคราว ถ้าเรามีความเพียรและทำถูกหลักวิชาไม่ช้าความมุ่งนั้นก็จะค่อย ๆ เจือจางลงไปเรื่อย ๆ แล้วก็ล่มสลายหายไปในที่สุด ดังนั้น การทำความเพียรเพื่อให้ถูกหลักวิชา จึงมีความสำคัญมาก ต้องให้สม่ำเสมอ อย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว ไม่ว่าจะเจ็บ จะป่วย จะไข้อะไรก็แล้วแต่ ให้พิจหยุดนั่งเอาไว้เรื่อย ๆ บางช่วงเราไม่สบายน เรานั่งไม่ไหว เราก็นอนทำ แต่ถ้าแข็งแรงเราก็จะนั่ง นั่งฝึกไปเรื่อย ๆ ฝึกไป หยุดไป นิ่งไปให้คุ้นกับศูนย์กลางกาย เรา มีบุญมาก พวกเรา มีบุญมาก ที่มาอยู่ในศูนย์ที่มีการฟื้นฟูจิตวิญญาณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง จากการสะสม