ความแตกต่างของกิ้าธในความรู้ : หน้า 144/416

งิ่งแตกต่างจากกิ้าธของผู้รู้ที่มีความหายะเจอปอยู่ในนั้นนอกจากเนื้อเหนื่อย ทุกข์ทรมาน ยังมีการพันอีก มีการทะเลาะเบาะแว้ง มีการกระทบกระทั่ง การพลัดพราก โศกเศร้า เสียใจ คับแค้นใจ พร่ำพรั่น การผูกเวรกันข้ามชาติก การต้องไทษทันทีทรมาน ติดูกติดเตราง กระทั้งไปบายฤมิ กิ้าธของผู้ไม่รู้ก็จะเป็นอย่างนี้ มันถูกความหายะเจอเข้าไปครอบ แต็กิ้าธของผู้ มานุษฎา อรัญิกิพา มันมีแต่บุญบันเทิง มีความสุข มีดี เมื่อเราเข้าไปถึงกายต่าง ๆ เหล่านั้น กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหม กะทังกายธรรม กายธรรมในกายธรรม และก็มีอะไรก็หนาศึกษาอีกเยอะแยะ สนุกสนาน นี้คือสิ่งที่จะเป็นรางวัลสำหรับเรา ถ้าเราเขียนนั่ง มีความเพียร แล้วก็ทำถูกหลักวิชา อันทั้งเป็นนรัยก็คือ เป็นงานที่แท้จริงของเรา เป็นกิจที่ควรกระทำ ถ้าทำได้อย่างนี้ อยู่ตามลำพังก็ไม่เหงา แค่ยืนอยู่บนอาสนะเดียว มีหัวอาสนะรองเราหลับตาทำสมาธิ ขัดสมาธิ คู่สกัดมั่น ดำรงสติมั่น ถาหยุดนั่งก็แสวงหาความสุขและความรอบรู้ได้ ความบันเทิงต่าง ๆ ก็ปังเกียดขึ้น และก็เห็นเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตในสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลายที่แตกต่างจากความบันเทิงของโลกมายา ของผู้ยังหลับอยู่ ลืมตาแต่ยังหลับอยู่ (Note: Some parts at the bottom are handwritten and not entirely clear, but the main text has been transcribed as accurately as possible.)