การนั่งสมาธิและการดูแลจิตใจ : หน้า 235/416

ส่วนวันที่หลังนั่งแล้วไม่ได้อย่างนี้ ก็อย่าไปเสียใจ แล้วเวลานั่งก็อย่าเพิ่งไปอยาก อยากให้ได้อย่างนี้ อยากก็ไม่เอา ไม่อยากก็ไม่ทำเลย ๆ อย่างที่แนะนำตั้งแต่เบื้องต้น เมื่อย / ฟุ้ง ถ้ากายเมื่อยังไปฝันอิริยาบถ เรานั่ง เอาอรรถมะ ไม่ใช่นั่งเอาท่ำสวย เพราะฉะนั้น เมื่อยเถียงงัยยับ งั้นก็หลับ ฟุ้งก็ภวนา ถ้ากวนา สู่ไม่ไหว ก็ลืมตาดูสิ่งที่ทำให้เราสบาย ดูพระ พุทธรูป ดวงแก้ว หลอดปู่วั้วปกน้ำตาย หรือ คุณยายอาจารย์ หรืออะไรที่ทำให้สบายนใจ พอสมใจดีแล้วก็ห่อ ๆ ๆ ๆ หันตา อย่าหลับตา ทันที ให้ค่อย ๆ หรือดาลงทีละน้อย ๆ อย่าถึงกับ ปิดสนิท เหมือนจะเคลิ้ม ๆ แล้วก็รักษาระดับนั้น เอาไว้ นิ่ง ๆ นุ่ม ๆ สบาย ๆ ไม่หวังว่าจะได้ผลอะไร แต่ให้การเห็นภาพเป็นผลผลได้ ที่เกิดขึ้นมาเพราะเรางใจได้ถูกส่วน สิ่งที่สำคัญก็คือให้คุยเคยกับความประณีต ละเอียด ละเมียดละไมของใจที่เป็นอิสระใน เบื้องต้น ที่มันหลุดพัวจากกายหยาบไป เคังขว้างเหมือน อยู่กลางท้องฟ้าในคืนเดือนมิด ท้องฟ้ามีดาวเย็น มันไม่เห็น