ธรรมะเพื่อประช: ความรักและความสูญเสียในพระราชา : หน้า 25/586

ธรรมะเพื่อประช เลือกคบคนให้เป็น ๒๔ ร้อนระอุ พระเจ้าพิมพิสารทรงเกิดทุกขเวทนาแสนสาหัส ไม่อาจ ที่จะเดินจงกรมได้อีกต่อไป เมื่อไม่สามารถทนพิษบาดแผลได้ จึง เสด็จสวรรคต พระองค์ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ขณะเดียวกันนั้นเอง โอรสของพระเจ้าอชาตศัตรูก็ประสูติ ทันทีที่ทรงทราบข่าวความรักลูกได้เกิดขึ้นในพระหทัยอย่างท่วมท้น แผ่ซ่านไปทั่วพระสรีระจรดเยื่อในกระดูก พระหทัยกลับอ่อนโยน ลงทันที พระองค์ทรงหวนระลึกถึงพระคุณของพระบิดาว่า ใน เวลาที่เราเกิด พระบิดาคงจะเกิดความรักเราอย่างนี้เหมือนกัน พระองค์เกิดความสำนึกผิด จึงรีบรับสั่งให้ปล่อยพระบิดาทันที แต่ก็สายเกินไป เพราะพระบิดาสวรรคตแล้ว พระองค์ไม่อาจ ดำรงพระสติไว้ได้ ทรงกันแสงคร่ำครวญ เสด็จไปเฝ้าพระมารดา และทูลถามพระมารดาว่า “เมื่อเวลาหม่อมฉันเกิด พระบิดามี ความรักต่อหม่อมฉันมากไหม” พระนางเวเทหิเล่าให้พระโอรสฟังด้วยความหดหู่พระทัยว่า “ลูกเอ๋ย ในเวลาที่ลูกยังเล็ก ลูกเกิดเป็นฝีที่นิ้วมือ แม่นมทั้งหลาย ไม่สามารถทำให้ลูกหยุดร้องไห้ได้ จึงพาลูกไปเฝ้าพระบิดาซึ่ง กำลังวินิจฉัยคดีอยู่ พระบิดาได้ดูดเอาหนองในนิ้วมือของลูก จนฝีแตกในพระโอษฐ์ แต่เนื่องจากกำลังทรงงานอยู่ ไม่อาจ