มิจฉาทิฏฐิ: การเข้าใจผิดในธรรมะ : หน้า 230/586

ธรรมะเพื่อประช สัมมาทิฏฐิ (๕) ๒๒๕ สักข้อหนึ่ง ซึ่งเป็นเหตุให้สัตว์ทั้งหลาย เมื่อแตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เหมือนกับมิจฉาทิฏฐินี้ เลย” มิจฉาทิฏฐิ หมายถึง ผู้มีความเห็นผิดจากทำนองคลอง ธรรม ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงจัดไว้ ๓ จ่าพวก คือ พวกที่ เชื่อว่าเหตุปัจจัยที่ทําให้คนเราเศร้าหมองหรือบริสุทธิ์ไม่มี ชีวิต เป็นไปตามฤกษ์ยาม จึงทําให้เกิดภาวะเชื่อเรื่องดวงอย่างเดียว แล้วไม่คิดพัฒนาตนด้วยการทำกรรมดี ปล่อยชีวิตไปวันๆ ความ เห็นผิดเช่นนี้เรียกว่า อเหตุกทิฏฐิ ฝ่ายที่ไม่เชื่อเรื่องบุญและบาป ไม่เชื่อเรื่องโลกนี้โลกหน้า เพราะคิดว่าบุญหรือบาปที่ทำไปไม่ส่ง ผลในภพชาติต่อไป สิ่งใดที่ทําในภพชาตินี้ก็จบลงไปพร้อมกับ การตาย ความเห็นเช่นนี้เรียกว่า อริยทิฏฐิ ซึ่งอันที่จริง กรรมดี กรรมชั่วที่เราหาไว้ ไม่ได้จบลงเพียงแค่ชาตินี้ชาติเดียว แต่ยังส่ง ผลต่อไปอีกยาวนานมาก อีกจำพวกหนึ่ง คือ มีความเห็นว่า ผลของกรรมไม่มี จึง ไม่ประพฤติกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ซึ่งเป็นทางไปสู่สุคติโลก สวรรค์ เช่น ไม่ขวนขวายในการทําทาน รักษาศีล หรือเจริญภาวนา เป็นต้น จึงกลายเป็นนัตถิกทิฏฐิ มิจฉาทิฏฐิทั้ง ๓ ประเภทนี้ ท่านกล่าวว่า ห้ามทั้งสวรรค์และมรรคผลนิพพาน เพราะเป็น