ธรรมะเพื่อประช : หน้า 384/586

ธรรมะเพื่อประช แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง ๓๘๓ พระราชาทรงสดับเหตุผลเช่นนั้น จึงตรัสเรียกปุโรหิต พลางตรัสว่า “ชายชราพูดถูกแล้ว เป็นความผิดของเราแท้ๆ อย่าไปตำหนิเขาเลย เราจักกลับไปเสวยราชสมบัติโดยธรรม” จากนั้นพระราชาก็ออกเดินทางต่อไป ระหว่างทางพบ หญิงเข็ญใจคนหนึ่ง กำลังปีนขึ้นไปเด็ดผักผลไม้เกิดพลาดพลัด ตกลงมา นางร้องสาปแช่งพระราชาด้วยความเจ็บปวดว่า “ที่เราต้องได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้ เพราะพระเจ้า ปัญจาละพระองค์เดียวเท่านั้น ขอให้พระราชาพลัดตกลงมาจาก ปราสาท นอนกลิ้งเกลือกทุรนทุราย ได้รับทุกข์แสนสาหัส เหมือนเราด้วยเถิด” ปุโรหิตได้ฟังค่าสาปแช่งเช่นนั้น เกิดความไม่พอใจ จึง เดินเข้าไปถามนางว่า “เธอตกจากต้นไม้เพราะความประมาท ของเธอเอง ทำไมต้องพาดพิงมาถึงพระราชาด้วย” หญิงเข็ญใจตอบว่า “เนื่องจากพระราชาไม่ได้บำบัดทุกข์ บำารุงสุข ไม่ได้ปกครองราษฎรโดยธรรม ปล่อยให้เจ้าหน้าที่ ทางการมาขูดรีดประชาชน แล้วยังปล่อยให้โจรมาปล้นบ้านฉันอีก ทําให้ฉันต้องอดอยากยากจนลง ต้องหาเช้ากินค่าลำาบากอย่างนี้” ไม่ว่าพระราชากับปุโรหิตจะเดินทางไปที่ไหน ก็ได้ยินแต่ เสียงชาวบ้านสาปแช่งอยู่ทุกหนทุกแห่ง โดยที่ชาวบ้านต่างไม่รู้ว่า