ชีวิตที่ลิขิตได้ด้วยบุญ : หน้า 428/586

ธรระพี ประช ชีวิตที่ลิขิตได้ด้วยบุญ ๔๒๗ เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล พระสารีบุตรผู้เป็นอัคร สาวกเบื้องขวาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีความกรุณาที่จะ มาโปรดมหาเสนพราหมณ์ เพราะปรารถนาที่จะให้อริยทรัพย์อัน ประเสริฐ ติดตัวเขาไปในสังสารวัฏ จึงไปบิณฑบาตหน้าบ้านบ่อยๆ พราหมณ์เห็นพระสารีบุตรแล้วคิดว่า ทรัพย์สมบัติในบ้านของเรา ไม่มีเลย เครื่องไทยธรรมที่พอจะใส่บาตรพระก็ไม่มี จึงไม่กล้า ออกมาพบ ได้แต่หลบหน้าอยู่ในบ้าน วันหนึ่ง พระเถระได้ไปที่บ้านนี้อีก เผอิญเช้าวันนั้น พราหมณ์ได้ข้าวปายาสมาถาดหนึ่ง กับผ้าสาฎกเนื้อหยาบอีก ผืนหนึ่ง ทันทีที่เห็นพระเถระบิณฑบาตผ่านมา ท่านคิดว่า ขณะนี้ ไทยธรรมของเรามีพร้อม ศรัทธาของเราก็เต็มเปี่ยม เนื้อนาบุญ อันบริสุทธิ์อยู่ตรงหน้าแล้ว ฉะนั้นเราควรถวายทานแด่พระเถระ ในวันนี้ พราหมณ์รับนิมนต์พระเถระให้รับบาตร และน้อมถวาย ข้าวปายาสลงในบาตรด้วยความปีติเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่พราหมณ์ถวายข้าวไปได้ครึ่งหนึ่ง พระเถระก็ปิด บาตร พราหมณ์รีบกล่าวว่า “ขอท่านอย่าได้อนุเคราะห์กระผม เพียงแค่ชาตินี้เลย โปรดอนุเคราะห์กระผมในภพชาติเบื้องหน้า ด้วยเถิด” แล้วถวายอาหารจนหมดถาด พร้อมผ้าสาฎกอีกหนึ่งผืน นับตั้งแต่วันนั้น พราหมณ์เพียรตามระลึกถึงบุญใหญ่ที่ได้ทำแบบ ทุ่มสุดใจในครั้งนั้น