ธรรมะเพื่อประช : หน้า 182/586

ธรรมะเพื่อประช มีไมตรีจิตต่อกัน ១៨១ พลางถามว่า “พ่อนกแขกเต้า ต้นไม้อื่นมีผลตั้งมากมาย ทําไม ท่านถึงไม่ไป มายอมลำบากอยู่อย่างนี้ มีเหตุผลอะไรหรือ” พระโพธิสัตว์ตอบว่า “ข้าแต่พญาหงส์ ในยามผลดกนก ทั้งหลายก็ชุม แต่พอผลวายนกทั้งหลายก็ไปไม่เหลียวแล ตอนมีผลประโยชน์ใครๆ ก็เห็นคุณค่า แต่ตอนที่หมดประโยชน์ ใครบ้างเล่าจะนึกถึงผู้มีอุปการคุณ เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ต้นไม้นี้เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งญาติของเรา เราต้องการเป็นอยู่ เพียงเท่านี้ ขอเพียงได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับต้นไม้ที่มีพระคุณ กับเราเท่านั้น” ท้าวสักกะฟังดังนี้แล้วเกิดมหาปีติในคุณธรรมของ พระโพธิสัตว์ จึงตรัสว่า “ความเป็นมิตรแท้ มีไมตรีตอบ ท่านทำได้ ดียิ่ง ท่านเป็นบัณฑิต เราขอสรรเสริญท่าน เราจะให้พรตามที่ ท่านปรารถนา ท่านจงเลือกพรเถิด” พระโพธิสัตว์ปีติเช่นกัน จึงกล่าวว่า “หากท่านจะให้พร แก่ข้าพเจ้าจริงๆ ละก็ ข้าพเจ้าขอให้ต้นไม้นี้มีอายุยาวนาน มีผล มีรสหวานและตั้งอยู่อย่างสง่างามเถิด” ท้าวสักกะเนรมิตให้ สําเร็จดังที่พระโพธิสัตว์ปรารถนาแล้ว ก็กลายเพศจากหงส์ กลับเป็นท้าวสักกะตามเดิม ตั้งแต่นั้นมา ต้นมะเดื่อได้งอกงาม ตั้งอยู่มั่นคงเหมือนพญาบรรพต และพระโพธิสัตว์ก็ได้อาศัยอยู่ที่