ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้เลิศ ทางมีลาภ (๑)
๕๐๔
ชีวิตของคนเรามีขึ้นมีลง มีดีใจเสียใจ เต็มไปด้วยความ
ผกผัน เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ทั้งสภาพแวดล้อมภายนอก
สภาพร่างกายและจิตใจภายใน ไม่ว่าสภาพแวดล้อมจะ
เปลี่ยนแปลงไปอย่างไร สิ่งสำคัญที่สุด คือ การรักษาใจของเรา
ให้มั่นคงเข้มแข็ง มีอารมณ์ดี อารมณ์เดียว อารมณ์สบายให้ได้
ตลอดเวลา แม้มีสิ่งภายนอกมากระทบ แต่ก็ไม่กระเทือนเข้ามา
ในจิตใจ เปรียบเสมือนภูเขาที่บางครั้งมีหิมะปกคลุม บางครั้งมี
ลมพายุพัดกระหน่ำ บางครั้งมีฝนตกฟ้าร้องฟ้าผ่า ทั้งๆ ที่ภูเขา
ได้รับความปั่นป่วนรอบด้าน แต่กลับนิ่งเฉย ไม่สะทกสะท้านใดๆ
ชีวิตของเราก็เช่นกัน ต้องหนักแน่นเหมือนดั่งภูผา ไม่ว่า
จะประสบกับปัญหาความยากลำบาก หรือเผชิญกับความวุ่น
วายรอบด้าน แต่ถ้าจิตใจเราสงบ สะอาด สว่าง หยุดนิ่งอยู่
ภายในตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เราย่อมไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดๆ
เหมือนภูเขาที่ไม่หวั่นไหวต่อแรงลมที่มาจากทิศทั้งสี่ ฉะนั้น
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ปฐมปุญญาภิสันทสูตร ว่า
“แม่น้ำทั้งหลาย อันเป็นที่อยู่ของฝูงปลา ย่อมไหลไป
สู่ทะเล อันเป็นที่รองรับน้ำใหญ่ เป็นที่ขังน้ำใหญ่ สุดที่จะ
ประมาณได้ และเป็นที่กำาเนิดแห่งรัตนะต่างๆ ฉันใด ท่อธาร
แห่งบุญ ย่อมหลั่งไหลไปสู่บัณฑิต ผู้ให้ทาน มีข้าว น้ำ ผ้า ที่นอน