ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
สัมมาทิฏฐิ (๒)
๒๐๗
คราวจะก่อไฟ ไฟเกิดไม่ติด แต่ทันทีที่พระพุทธองค์ตรัสอนุญาตว่า
“ให้จุดได้แล้ว” เพียงสิ้นเสียงพระพุทธองค์เท่านั้น ไฟก็ติด
พร้อมกันทั้ง ๕๐๐ กอง เมื่อเลิกบูชาไฟแล้ว จะดับไฟก็ดับไม่ได้
ต้องขอร้องให้พระพุทธองค์ช่วยดับให้ พระพุทธองค์ทรงอนุญาต
ให้ดับไฟได้ ไฟทั้ง ๕๐๐ กอง ก็ดับพร้อมกันเป็นอัศจรรย์ พวกชฎิล
ก็ยังคงมีทิฏฐิมานะเหมือนเดิม
วันหนึ่ง เกิดพายุใหญ่ฝนตกหนัก ทำให้เกิดน้ำท่วมฉับพลัน
ยกเว้นบริเวณรอบๆ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับเท่านั้น
พระพุทธองค์ทรงเสด็จจงกรมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฝ่ายชฎิล
คิดว่า พระมหาสมณะคงถูกน้ำพัดไปแล้ว จึงพากันพายเรือไป
บริเวณที่พักของพระพุทธองค์ เมื่อไปถึง ต่างเกิดความอัศจรรย์ใจ
เพราะน้ำไม่ท่วมบริเวณนั้น พวกชฎิลทูลเชิญให้พระพุทธองค์
เสด็จขึ้นเรือ พระพุทธองค์ทรงเสด็จเหาะขึ้นไปประทับนั่งบนเรือ
นอกจากนี้ พระพุทธองค์ยังแสดงปาฏิหาริย์อื่นอีกมาก เพื่อให้
ชฎิลเหล่านั้นคลายทิฏฐิมานะ หันมาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
เมื่อแสดงปาฏิหาริย์หลายอย่างแล้ว พระพุทธองค์ทรง
ดำริว่า โมฆบุรุษเหล่านี้ มัวคิดว่า ตนเป็นพระอรหันต์ ไม่ยอมรับ
ความจริง จึงตรัสว่า “ดูก่อนกัสสปะ ท่านไม่ใช่พระอรหันต์
ทั้งยังไม่พบทางที่จะเป็นพระอรหันต์ แม้ปฏิปทาของท่านที่จะไป