ธรรมะเพื่อประช: ถ้อยคำของมิตรแท้ : หน้า 160/586

ธรรมะเพื่อประช ถ้อยคำของมิตรแท้ ១៥៩ พระเจ้าคันธาระเป็นผู้ที่มีพระอัธยาศัยงดงาม มีมนุษยสัมพันธ์ เป็นเลิศ ทรงมีพระราชไมตรีกับแว่นแคว้นต่างๆ หนึ่งในจํานวนนั้น คือ พระเจ้าวิเทหะ ที่ครองราชย์อยู่ที่วิเทหรัฐ ทั้งสองพระองค์ เป็นพระราชาที่ถูกอัธยาศัยกันเป็นพิเศษ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นหน้า กันและกัน เพียงแต่เจริญสัมพันธไมตรีกันตลอดมา คนในยุคนั้น มีอายุยืนถึง ๓๐๐,๐๐๐ ปีทีเดียว ทุกวันอุโบสถพระเจ้าคันธาระ จะสมาทานศีล เสด็จประทับบนบัลลังก์แล้วจะตรัสถ้อยคำที่ ประกอบด้วยธรรม ให้โอวาทแก่ข้าราชบริพารอย่างสม่ำเสมอ วันหนึ่ง หลังจากที่พระเจ้าคันธาระสมาทานศีลแล้ว ขณะประทับนั่งและให้โอวาทแก่ข้าราชบริพารอยู่นั้น ทรงทอด พระเนตรออกไปทางนอกพระบัญชร เห็นพระราหูได้บดบังดวง จันทร์ที่เต็มดวง แสงจันทร์ที่ทอแสงสว่างนวลกระจ่างตาในค่ำ คืนนั้น ถูกกลืนหายไปทันที พระราชาทอดพระเนตรดูพระจันทร์แล้ว ทรงดำริว่า “พระจันทร์ที่มีแสงกระจ่างยังเศร้าหมองกับสิ่งที่จรมา แม้ข้า ราชบริพารนี้ก็เป็นสิ่งเศร้าหมองสําหรับเรา ทําให้เราไม่สามารถ แสวงหาทางหลุดพ้นได้ การที่เราจะเป็นผู้ที่หมดสง่าเหมือน พระจันทร์ที่ถูกราหูอมนี้ เป็นสิ่งที่ไม่สมควรกับเราเลย เราจะ เป็นผู้ที่ตักเตือนตัวเอง แสวงหาหนทางที่บริสุทธิ์จะดีกว่า”