ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ของแท้ ของเทียม
៦៨
มหาชนมาประชุมรวมกันที่บ้านของครหทินน์ ครั้นถึงเวลา
พระบรมศาสดาเสด็จมาพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูป ครหทินน์
ออกไปรับเสด็จ ถวายบังคมแล้วยืนประคองอัญชลีอยู่เบื้อง
พระพักตร์ พลางคิดในใจว่า
“ถ้าพระองค์ทรงรู้เรื่องทุกเรื่อง ทรงรู้วาระจิตของสรรพ
สัตว์ทั้งหลายจริง ขอพระองค์อย่าเสด็จเข้าไปสู่เรือนของข้า-
พระองค์ เพราะภัตตาหารต่างๆ นั้นไม่มี หากพระองค์เสด็จเข้าไป
ก็จะตกลงในหลุมถ่านเพลิง”
พระบรมศาสดาล่วงรู้ความคิดของครหทินน์ แต่ต้องการ
จะสงเคราะห์ จึงเสด็จไปบนหลุมถ่านเพลิงนั้น ด้วยพุทธานุภาพ
ดอกบัวใหญ่ได้ผุดขึ้นมารองรับพระบาท พระพุทธองค์เสด็จไป
ประทับที่พุทธอาสน์ แม้พระภิกษุสงฆ์ทั้ง ๕๐๐ รูป ก็ไปนั่งบน
อาสนะด้วยวิธีเดียวกัน ครหทินน์เห็นดังนั้น เกิดความเร่าร้อน
กระวนกระวายใจ รีบเข้าไปหาสิริคุตต์พลางบอกว่า ไม่ได้เตรียม
อาหารไว้เลย สิริคุตต์จึงปลอบใจ และให้ครหทินน์ลองไปเปิดตุ่ม
ทันใดนั้น เขาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นตุ่มเหล่านั้นเต็มไปด้วย
ภัตตาหารมากมาย สรีระของเขาเต็มไปด้วยความปีติ เกิดจิต
เลื่อมใสในพระบรมศาสดา จึงได้น้อมถวายภัตตาหารด้วยความ
เคารพยิ่งนัก