ธรรมะเพื่อประช : หน้า 367/586

ธรรมะเพื่อประช มหาบูชา นำพาสู่นิพพาน ๓๖๖ เสด็จไปได้อย่างองอาจสง่างามในสุคติ และนำความเจริญมาให้ ในทุกหนทุกแห่งที่ก้าวย่างพระบาทไป ทรงเป็นพระสัพพัญญู เป็นพระมุนี พระพุทธองค์ทรงเป็นพระบรมศาสดาของพวกเรา ทั้งหลาย ทรงเป็นเทวดาที่ยิ่งกว่าเทวดา ทรงเป็นท้าวสักกะที่ยิ่ง กว่าท้าวสักกะ ทรงเป็นท้าวมหาพรหมที่ยิ่งกว่าพวกพรหม บัดนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าของเราทั้งหลายนั้น ทรงถูก โรคลมเบียดเบียน ดูก่อนพราหมณ์ ถ้าท่านมีน้ำอุ่น เราปรารถนา จะนำน้ำอุ่นนั้นไปเพื่อระงับอาพาธของพระผู้มีพระภาคเจ้า” พราหมณ์จึงน้อมเภสัชและน้ำอุ่นเข้าไปถวายแด่พระผู้มี พระภาคเจ้า แล้วโรคลมของพระบรมศาสดาก็ได้ระงับไปดุจ ปลิดทิ้งด้วยเภสัชและน้ำอุ่นนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรง กระทำาอนุโมทนาแก่พราหมณ์ ୭ ต่อมา พระเถระได้ระลึกถึงบุพกรรมของตน ทำให้ท่าน เกิดความโสมนัสใจ จึงประกาศเรื่องราวที่ตนได้กระทําในกาล ก่อนว่า “ในภพชาติหนึ่ง ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้นได้รวมกันเป็นกลุ่ม เพื่อทําจิตกาธานด้วยไม้จันทน์สูง ๑ โยชน์ และยกพระสรีระของ พระผู้มีพระภาคเจ้าขึ้นวางบนจิตกาธานนั้น ได้กระทำกิจ คือ การถวายพระเพลิง พวกมนุษย์และเทวดาทั้งหลายได้สร้าง พระสถูปไว้เพื่อบรรจุพระบรมธาตุ แล้วอธิษฐานไม่ให้แยก กระจัดกระจายกัน ด้วยกำลังแห่งการอธิษฐาน พระสรีรธาตุ