ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรรเพื่อประชาช
ตายแทนกันได้
๕๓
กัลยาณมิตร มีความสําคัญอย่างยิ่งสําหรับชีวิตการสร้าง
บารมี ที่ต้องสร้างความดีเคียงบ่าเคียงไหล่กันไปเป็นหมู่คณะ
ดังนั้นนักสร้างบารมีทั้งหลายในกาลก่อน ไม่ว่าจะไปเกิดเป็นอะไร
ก็ตาม จึงยังคงคุณธรรมของกัลยาณมิตรหรือมิตรแท้เป็นแบบ
อย่างอันดีงามของมหาชนอยู่เสมอ ดังเช่นในสมัยพระบรม
โพธิสัตว์ครั้งเสวยพระชาติเป็นพญาเนื้อ
*ครั้งนั้น พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็น พญาเนื้อ มีสีดัง
ทองคำ อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ มีน้องชายและน้องสาว ทั้งสอง
มีสีดังทองคำเหมือนกัน และมีบริวารถึง 60,000 ตัว
วันหนึ่ง พระนางเขมา อัครมเหสีของ พระเจ้าพรหมทัต
ทรงพระสุบินว่า มีพญาเนื้อสีทองยืนอยู่บนแท่นทองคำ มาแสดง
ธรรมแด่พระนางด้วยเสียงอันไพเราะ แต่ยังไม่ทันจบ พญาเนื้อ
ลุกเดินหายไป พระนางตื่นขึ้นจากบรรทม แม้จะรู้ว่าเป็นเพียง
พระสุบิน แต่ก็ยังคงนึกเสียดาย และมั่นใจว่าพญาเนื้อนั้นต้องมี
ตัวตนอยู่จริง จึงได้ออกอุบายเพื่อที่จะให้พระราชา เนื้อสีทอง
มาแสดงธรรมแก่ตน
รุ่งขึ้น พระนางจึงแกล้งทำเป็นประชวร เมื่อพระราชา
*มก. โรหนมิคชาดก เล่ม ๖๑ หน้า ๔๖