การช่วยเหลือของพญานกออก : หน้า 87/586

Bะเพื่อประช ผูกมิตรไว้ดีกว่า ៨៦ จึงไปผูกมิตรกับพญานกออก พญาเต่า และพญาราชสีห์ จากนั้น ทั้งคู่ก็ได้อยู่ร่วมกัน ทำรังอยู่บนต้นกระทุ่มบนเกาะกลางสระน้ำ ต่อมาไม่นานนางเหยี่ยวก็ได้ให้กำเนิดลูกน้อยสองตัว วันหนึ่ง มีนายพรานออกล่าสัตว์ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น ยัง ไม่ได้อะไรเลย จึงเข้าไปพักเหนื่อยที่ใต้ต้นกระทุ่ม และก่อไฟขึ้น ควันไฟได้รมลูกเหยี่ยว มันจึงส่งเสียงร้อง เมื่อพรานได้ยินเสียง ก็คิดจะปีนขึ้นไปเอาลูกเหยี่ยวมาเป็นอาหาร นางเหยี่ยวเห็นเช่นนั้น จึงบอกให้พญาเหยี่ยวไปขอความช่วยเหลือจากพญานกออก พญานกออกได้ปลอบโยนว่า “อย่ากลัวไปเลย ธรรมดา บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมช่วยเหลือมิตรสหายในยามมีภัย” พญา นกออกรีบบินมาจับที่ยอดไม้ เฝ้ามองดูการกระทำของนายพราน ขณะที่นายพรานปีนขึ้นต้นไม้ใกล้จะถึงรัง พญานกออกก็ คําลงไปในสระ เอาปากอมน้ำ แล้วบินไปพ่นน้ำใส่คบเพลิงจนดับ นายพรานจึงต้องปีนลงมาจุดคบเพลิงใหม่ แล้วปีนกลับขึ้นไปอีก ครั้นใกล้จะถึงรัง พญานกออกก็เอาน้ำมาดับไฟอีก ทำเช่นนี้ จนถึงเที่ยงคืน นายพรานก็ยังไม่ละความพยายาม ส่วนพญา นกออกรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก พญาเหยี่ยวขอบคุณในน้ำใจของพญานกออก และ ขอร้องให้เพื่อนพักผ่อนก่อน จากนั้นก็บินไปขอความช่วยเหลือ