บทเรียนจากพระโพธิสัตว์ในการรักษามิตรภาพ : หน้า 183/586

Bะเพื่อประช มีไมตรีจิต ต่อกัน ១៨២ ต้นไม้นั้นจนตลอดอายุขัย พระบรมศาสดาทรงนำเรื่องนี้มาตรัสให้ข้อคิดกับภิกษุ พลางรับสั่งว่า “ภิกษุ เธอจงตั้งอยู่ในคุณธรรมเหมือนบัณฑิตใน กาลก่อน ตั้งใจปฏิบัติธรรมในที่นั้นเถิด” ภิกษุรูปนั้นกลับไปที่หมู่บ้านเดิม ได้ตั้งใจบำเพ็ญเพียร จนกระทั่งบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในที่สุด เราได้เห็นคุณธรรมของพระโพธิสัตว์แล้วว่า ท่านไม่ยอม ละทิ้งคุณธรรม คือ มิตตธรรม ไม่เคยคิดถึงความลำบากของตน กลับเป็นห่วงสิ่งที่มีพระคุณ แม้แต่ต้นไม้ที่ตนเคยอาศัยร่มเงา เราทั้งหลายก็เช่นกัน เมื่อเราได้มิตรที่ดีงาม ให้คงความเป็นเพื่อน แท้ของเราไว้ ยามเมื่อเพื่อนมีทุกข์ก็ทำให้เพื่อนมีสุขชี้หนทาง สวรรค์และนิพพานให้เพื่อน อย่าให้เพื่อนตั้งอยู่ในความประมาท เพื่อจะได้เข้าถึงบรมสุขที่เที่ยงแท้ถาวร และ ประคับประคองกัน ไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมด้วยกันทุกๆ คน