ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้ชี้หนทางสว่าง
๑๑
จากแขนของตนมาบูชายัญแทน
เมื่อพระเจ้าสุตโสมกลับไปฟังธรรมและพระราชทาน
รางวัลแก่พราหมณ์แล้ว ก็ไปทูลลาพระราชบิดาพระราชมารดา
แล้วเสด็จกลับไปหาโจรโปริสาทอีกครั้ง ขณะนั้น โจรกำลังก่อไฟ
และนั่งถากหลาวอยู่ เมื่อเห็นพระเจ้าสุดโสมเสด็จมาก็ดีใจ
แต่อดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมพระเจ้าสุดโสมถึงได้รักสัจจะยิ่งกว่า
ชีวิต ทั้งๆ ที่ทรงรู้ว่า หากกลับมาจะต้องถูกโจรเช่นตนกินเนื้อ
ของพระองค์อย่างแน่นอน จึงทูลถามว่า
“พระองค์เห็นอานิสงส์อะไรในสัจจะ ถึงได้ยอมทิ้ง
ปราสาทราชมณเฑียร และทุกสิ่งทุกอย่างแม้ชีวิตกลับมาอีก”
พระเจ้าสุตโสมจึงทรงแสดงอานิสงส์ของสัจจะว่า “สัจจะ
ย่อมดีกว่ารสทั้งหลายที่มีอยู่ในแผ่นดิน เพราะสมณพราหมณ์
ที่ตั้งอยู่ในสัจจะ ย่อมข้ามพ้นฝั่งแห่งความเกิดและความตายได้”
โจรโปริสาทมองดูพระพักตร์อันเบิกบาน และกิริยาที่
องอาจดุจพญาราชสีห์ของพระเจ้าสุดโสม แล้วทูลถามว่า
“พระองค์ไม่กลัวตายเลยหรือ”
พระเจ้าสุตโสมตอบว่า พระองค์ได้ทำความดีทุกอย่างไว้
อย่างเต็มเปี่ยมบริบูรณ์แล้ว สิ่งที่ควรทำทุกอย่างก็ทำเสร็จแล้ว
พระองค์จึงไม่กลัวตาย ไม่กลัวการเดินทางไปสู่ปรโลก โจรโปรสาท