ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
สักการะรอยพระพุทธบาท
๓๔๔
การสร้างบารมี เป็นหน้าที่หลักของมวลมนุษยชาติ ที่
เกิดกันมาในแต่ละภพแต่ละชาติก็มีเป้าหมายอย่างนี้ คือเพื่อที่จะ
สั่งสมบุญ มุ่งกำจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป แต่เนื่องจากถูก
อวิชชา คือ ความไม่รู้ ครอบงำเห็น จำ คิด รู้ บดบังดวงปัญญา
ทําให้ลืมเลือนเป้าหมายดั้งเดิมของการเกิดมา ดังนั้นเมื่อมาเกิด
ครั้งหนึ่งก็ต้องเริ่มต้นใหม่ เพราะภพชาติมาปิดกั้นไว้ ทำให้ระลึก
ถึงเป้าหมายดั้งเดิมไม่ได้ บางคนก็พลาดพลั้งไปทำบาปอกุศล
ต้องตกไปในอบายภูมิ ทำให้สูญเสียเวลาที่จะแสวงหาหนทาง
พระนิพพาน ฉะนั้นการสั่งสมบารมีนี้จึงเป็นสิ่งที่สําคัญอย่างยิ่ง
ที่จะต้องตระหนักไว้ในใจเสมอว่า การกระทำทุกๆ อย่างของเรา
จะต้องเป็นไปเพื่อการสร้างบารมีเท่านั้น
มีวาระแห่งภาษิตที่ปรากฏอยู่ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า
“รตฺตสฺส หิ อุกกุฏิ ปท์ ภูเว
ทุฏฐสุส โหติ สหสานปี ต
มุสหสฺส โหติ อวกฑฺฒิต ปท
วิวฏจฉทสฺส อิทมีทิส ปท
คนเจ้าราคะ พึงมีรอยเท้ากระหย่ง คนเจ้าโทสะ ย่อม
มีรอยเท้าอันสั้นบีบ คนเจ้าโมหะ ย่อมมีรอยเท้าจิกลง คนมี
กิเลสเครื่องมุงบังเปิดแล้ว มีรอยเท้าเช่นนี้”