ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
คบบัณฑิต พิชิต ปัญหา
๑๔๐
ครองราชย์แทนพระบิดา และได้วิธูรบัณฑิตเป็นผู้คอยให้คำ
ปรึกษาราชการ ทรงบำเพ็ญทาน รักษาศีล ๕ ไม่ขาดตกบกพร่อง
และรักษาอุโบสถศีลเป็นประจำ วันหนึ่ง หลังจากพระราชา
สมาทานอุโบสถศีล ทรงดำริว่า จะปลีกตัวออกหาที่วิเวก จึง
เสด็จพระราชดำเนินไปอุทยาน เพื่อทำสมาธิภาวนาตามลำพัง
ฝ่ายท้าวสักกเทวราชเมื่อสมาทานอุโบสถศีลเสร็จ ดำริว่า
ในเทวโลกยังมีความกังวลหลายอย่าง จึงเสด็จลงจากเทวโลกมา
นําเพ็ญภาวนาในอุทยาน แม้วรุณนาคราชและพญาครุฑ เมื่อ
สมาทานอุโบสถแล้ว ต่างปลีกตัวไปหาความวิเวกในบริเวณ
อุทยานนั้นเช่นเดียวกัน
ในเวลาเย็น ทั้ง ๔ ท่าน ต่างออกจากที่พักของตน และ
ได้พบกันโดยบังเอิญ ด้วยบุญเก่าที่เคยเกิดเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ทำให้รู้สึกรักใคร่ชอบใจกันเป็นพิเศษ จึงพูดคุยสนทนากันอย่าง
ถูกคอ ทั้ง ๔ ท่านได้ตั้งคำถามขึ้นมาว่า การสมาทานอุโบสถศีล
ของพวกเรา ใครจะเป็นผู้มีศีลมากกว่ากัน ต่างฝ่ายต่างก็คิดว่า
ตนมีศีลมากกว่าคนอื่น
วรุณนาคราช กล่าวว่า “ข้าพเจ้าเห็นครุฑ ซึ่งเป็นศัตรูก็
ข่มความโกรธไว้ได้ บุคคลใดไม่โกรธในบุคคลที่ควรโกรธ แม้ผู้อื่น
มาทำให้โกรธ ก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ บัณฑิตทั้งหลาย
เรียกคนเช่นนั้นว่า เป็นผู้สงบในโลก”