ธรรมะเพื่อประช : หน้า 380/586

ธรรมะเพื่อประช แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง การช่วยเหลือตนเองและสรรพสัตว์ ให้หลุดพ้นจาก กิเลสอาสวะไปสู่อายตนนิพพาน ต้องอาศัยกำลังบุญกำลังบารมี มาก ตั้งแต่แบบธรรมดา อุปบารมีและปรมัตถบารมี จนกระทั่ง ถึงขั้นต้องสร้างบุญบารมีกันชนิดที่เรียกว่า เป็นบุญนับอสงไขย ไม่ถ้วน เช่นเดียวกันกับการสงสารเพื่อนมนุษย์ ปรารถนาช่วย เหลือไม่ให้เขาเดือดร้อน ถ้าเรามีทรัพย์สมบัติมาก ก็ช่วยเหลือ ได้เต็มที่ ทำให้เขารอดพ้นจากความอดอยากยากจน มีความสุข ความสะดวกสบายในชีวิต ทั้งยังมีเวลาที่จะแสวงหาสิ่งที่เป็น สาระแท้จริงของชีวิต คือ พระรัตนตรัย ดังนั้นการมีบุญมาก ย่อมทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสำเร็จอย่างง่ายดาย เราจึงจำเป็นต้อง สั่งสมบุญให้ได้มากที่สุด และต้องทำกันเป็นหมู่ใหญ่ ทำอย่าง ต่อเนื่องจนกว่าบารมีจะเต็มเปี่ยม กระทั่งบรรลุมรรคผลนิพพาน ไปถึงที่สุดแห่งธรรมพร้อมๆ กัน มีธรรมภาษิตบทหนึ่งใน ราโชวาทชาดก ว่า “เมื่อโคทั้งหลายว่ายข้ามแม่น้ำไป ถ้าโคจ่าฝูงว่าย คดเคี้ยว โคทั้งหมดก็ย่อมว่ายคดเคี้ยวตามไปด้วย ในมนุษย์ ทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน ผู้ใดได้รับสมมติแต่งตั้งให้เป็นใหญ่ ถ้าผู้นั้น ประพฤติไม่เป็นธรรม ประชาชนนอกนี้ก็ประพฤติไม่ เป็นธรรมโดยแท้ ถ้าพระราชาผู้เป็นใหญ่ไม่ตั้งอยู่ในธรรม รัฐก็ย่อมอยู่ไม่เป็นสุขทั่วกัน เมื่อโคทั้งหลายว่ายข้ามแม่น้ำไป