ธรรมเพื่อประช : หน้า 152/586

ธรรรเพื่อประช มิตรภาพที่ยั่งยืน ๑๕๑ ความผิด จึงปลอบใจโดยตรัสว่า “ผู้ใดก็ตาม เมื่อผู้อื่นทำกรรมอันชั่วร้ายแก่ตนและตัวเอง ก็ได้ทําตอบแทนไปแล้ว ก็ย่อมจะรู้สึกว่าเราทำตอบแทนแล้ว ขอ ให้เวรนั้นสงบลงด้วยอาการเพียงเท่านี้เถิด ท่านจงอยู่ในเมืองนี้ ต่อไปเถิด อย่าไปเลย” แม้กระนั้นก็ตาม นางนกกระเรียนก็ยังไม่หายระแวง มัน คิดว่า เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ ตนก็คงอยู่อย่างไม่สงบแน่นอน จึงกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ มิตรภาพของผู้ที่ถูกทำร้ายกับผู้ที่ทำร้าย ไม่มีทางที่จะเชื่อมกันได้อีก ใจของข้าพระองค์ไม่อยากอยู่แล้ว ขอทูลลาพระเจ้าข้า” ความคิดอย่างที่นกกระเรียนตัวนี้คิด คนส่วนใหญ่หรือ เกือบทั้งหมดก็มีความคิดอย่างนี้ เป็นความคิดอย่างชาวโลก ธรรมดาเขาคิดกัน หากอุดมการณ์หรือมโนปณิธานของนักสร้างบารมี คิดเช่นนี้ไม่ได้ แม้แต่ความคิดที่จะทำร้ายก็ต้องไม่ให้เกิดขึ้นใน ใจเด็ดขาด จะต้องมีแต่การให้อภัยและมีเมตตาธรรม หากคิดได้ อย่างนี้ เรียกว่าเป็นนักสร้างบารมีที่แท้จริง แล้วเหตุการณ์อย่าง ที่เกิดกับนกกระเรียน จะไม่เกิดขึ้นกับเราแน่นอน