ธรรมะเพื่อประช : หน้า 500/586

ธรรมะเพื่อประช บุญ คือ ฉากหลัง ของทุกชีวิต ៤៩៩ “สัตว์ทั้งหลายที่เกิดในไข่ เกิดในน้ำครำ เกิดผุดขึ้น เกิดในครรภ์ และนกมีกาเป็นต้นทั้งหมด ย่อมเที่ยวไปในอากาศ ทุกเมื่อ ฉันใด สัตว์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง มีสัญญาก็ตาม ไม่มีสัญญา ก็ตาม สัตว์เหล่านั้นก็ ฉันนั้น ย่อมเข้าไปภายในพระญาณของ พระองค์ผู้ประเสริฐ พระองค์ทรงปรารภความเพียรแล้ว ได้เป็น พระพุทธเจ้าของโลกพร้อมทั้งเทวโลก ทรงยังหมู่ชนเป็นอันมาก ให้ยินดีด้วยการปรารภกรรมของพระองค์ อนึ่ง กลิ่นหอมอันเกิด ที่ภูเขา ณ ภูเขาหิมวันต์อันเป็นภูเขาสูงสุด กลิ่นหอมทั้งหมดนั้น ย่อมไม่ถึงแม้ส่วนเสี้ยวในศีลของพระผู้มีพระภาค โลกนี้พร้อม ทั้งเทวโลกต่างถูกความมืดมนใหญ่ครอบงำ โลกกำจัดความมืดได้ ส่องแสงโชติช่วงอยู่เพราะพระญาณของพระองค์ เปรียบเหมือน พระอาทิตย์อัสดงคตแล้ว โลกก็ถึงความมืด ฉันใด เมื่อ พระพุทธเจ้ายังไม่เสด็จอุบัติ สัตวโลกก็ถึงความมืด ฉันนั้น เปรียบเหมือนเมื่อพระอาทิตย์อุทัย ย่อมขจัดความมืดได้ทุกเมื่อ ฉันใด พระองค์ผู้เป็นพระพุทธเจ้าอันประเสริฐสุด ก็ขจัดความ มีดได้ทุกเมื่อ ฉันนั้น” พระมหามุนีพระนามว่า ปทุมุตตระ ผู้เป็นบัณฑิตนักปราชญ์ ทรงสดับคำนั้นแล้ว ทรงอนุโมทนา เสด็จเหาะขึ้นไปในอากาศ ดังพญาหงส์ในอัมพร ทรงมองไปในอนาคตกาล เห็นอานิสงส์ อันยิ่งใหญ่ที่จะบังเกิดขึ้นกับดาบสผู้นี้ ที่ได้กล่าวสรรเสริญคุณ