เรื่องราวของนางวิสาขาและการถวายทาน : หน้า 412/586

ธรรมะ ประช ทำสิ่งแวดล้อมให้เป็นปฏิรูปเทส(๓) แม้นางวิสาขาจะชนะคดี ๔๑๑ แต่นางก็ไม่ปรารถนาจะอยู่กับพ่อสามี เพราะคิดว่า ถึงอยู่ต่อไปก็คงไม่มีความสุข เพราะนางจะไม่ได้ สั่งสมบุญเลย จึงชักชวนเหล่าข้าทาสบริวารให้เก็บสัมภาระ สิ่งของทั้งหมด เพื่อเดินทางกลับบ้าน มิคารเศรษฐีเห็นว่า ลูกสะใภ้ แสนดีจะจากไปจริงๆ รู้สึกตกใจมาก จึงกล่าวขอโทษและขอร้อง ให้นางอยู่ต่อไป และไม่ว่านางอยากทําอะไร ตนจะไม่ขัดใจอีกแล้ว นางวิสาขาเห็นโอกาสดี จึงกล่าวว่า “ดิฉันไม่ถือโทษ โกรธเคืองคุณพ่อหรอกแต่ดิฉันเป็นผู้มีความเลื่อมใสไม่คลอนแคลน ในพระรัตนตรัย หากอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ได้ถวายทานแด่ภิกษุสงฆ์ ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ ดิฉันก็คงอยู่ต่อไปไม่ได้ แต่หากท่าน อนุญาตให้ถวายทานตามใจชอบ ดิฉันจึงจะอยู่ที่นี่ต่อไป แต่ถ้าไม่ อนุญาต ดิฉันก็ขออำลาพวกท่านในบัดนี้แหละ” แม้ท่านเศรษฐีไม่ได้นับถือพระพุทธศาสนา แต่เมื่อลูก สะใภ้เสนอเงื่อนไขเช่นนี้ จึงต้องยอมจำนน เพราะว่าคนดีอย่าง นางวิสาขาผู้สมบูรณ์พร้อมทั้งสติปัญญาและมารยาทจากไป ตน ก็คงมองหน้าใครไม่ได้ และคงได้รับคำติเตียนจากผู้คนมากมาย จึงเอาใจลูกสะใภ้ว่า “ขอให้ลูกจงบำรุงเหล่าสมณะตามชอบใจเถิด” เมื่อได้รับอนุญาตเช่นนั้น รุ่งขึ้นนางวิสาขาจึงได้นิมนต์ ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขมาฉันภัตตาหารที่บ้าน เมื่อ