ธรรมะเพื่อประช : หน้า 102/586

ธรรมะเพื่อประช สหายแห่งธรรม ๑๐๑ บัณฑิตจะไม่คอยจับผิดคนอื่น แต่จะแสวงหาสิ่งที่ดีงาม แล้วนำมา สอนตัวเอง สอนผู้อื่น จะไม่ชวนทะเลาะให้แตกสามัคคี มีแต่ กล่าวค่าที่นํามาซึ่งการสมานไมตรี คอยชี้เส้นทางสวรรค์ เส้นทาง นิพพานให้ แต่ถ้าในโลกนี้ไม่มีบัณฑิตให้คบหาสมาคมเลย ก็ควร เที่ยวไปตามล่าพังคนเดียว ดีกว่าไปคบเพื่อนที่ไม่ดี เพราะเพื่อนที่ดี แม้จะมีน้อย ยังดีกว่าเพื่อนนับร้อยที่หาผู้ชี้ทางสวรรค์ทาง นิพพานไม่ได้เลย *ในสมัยที่พระบรมศาสดาประทับอยู่ที่กรุงโกสัมพี มีภิกษุ ๒ รูป ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ต่างมีทิฏฐิมานะ ไม่มี ใครยอมใครในที่สุดการทะเลาะก็ได้ลุกลามใหญ่โตไปจนถึงลูกศิษย์ ด้วย พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงมีพระพุทธดำรัสไปว่า “พวกเธอจง สมัครสมานสามัคคีกันเถิด ใครที่มัวผูกโกรธว่า คนโน้นด่าเรา คนนี้ทุบตีเรา คนโน้นชนะเรา คนนี้ขโมยของของเรา เวรของ เขาย่อมไม่อาจสงบระงับลงได้ แต่ไหนแต่ไรมา ในโลกนี้ เวร ย่อมไม่ระงับด้วยการจองเวร แต่ย่อมระงับได้ ด้วยการไม่จอง เวรเท่านั้น” แม้พระพุทธองค์จะสอนเช่นนี้ เหล่าภิกษุก็ยังไม่ยอมเลิก ทะเลาะกัน พระพุทธองค์จึงเสด็จหลีกไป ประทับอยู่ในป่าเพียง *มก. เรื่องภิกษุชาวเมืองโกสัมพี เล่ม ๔๐ หน้า ๗๘