ธรรมะเพื่อประช : หน้า 48/586

ธรรมะเพื่อประช อย่าวางใจคนประทุษร้ายมิตร ๔๗ ไพล่หลัง สวมพวงมาลัยดอกชบาสีแดงให้ แล้วโรยผงอิฐลง บนศีรษะ นำไปโบยตีด้วยหวายที่ทาง ๔ แพร่ง จากนั้นพาไปสู่ ตะแลงแกงที่ประหาร ครั้งนั้น หญิงงามเมืองคนหนึ่งอยู่ในกรุงสาวัตถี มีนามว่า สามา นางมีหญิงบริวารอยู่ถึง ๕๐๐ คน ทั้งสนิทสนมคุ้นเคยกับ พระราชา ในเวลานั้นนางอยู่ใกล้ที่ประทับ ได้เห็นโจรสง่างาม มีรูปสมบัติที่งดงามราวกับเทพบุตร เกิดมีจิตปฏิพัทธ์รักใคร่ นางจึงคิดหาอุบายที่จะให้ได้มาเป็นสามี โดยวางแผนให้สาวใช้ ถือทรัพย์พันหนึ่งไปมอบให้แก่เจ้าหน้าที่ บอกว่าโจรคนนี้เป็น พี่ชายของนางสามาซึ่งคุ้นเคยกับพระราชา ขอให้เจ้าหน้าที่รับ ทรัพย์แล้วปล่อยโจรไป เจ้าหน้าที่รักษาพระนครตอบว่า ถ้าจะให้ ปล่อยโจรต้องหาคนอื่นมาแทน หญิงนั้นจึงรีบกลับไปรายงาน นางสามาทันที ขณะนั้น มีบุตรเศรษฐีคนหนึ่งกำลังติดพันอยู่กับนางสามา โดยได้ให้ทรัพย์นางวันละพัน ค่ำวันนั้น นางแสร้งทําเป็นร้องไห้ บุตรเศรษฐีถามว่า “เจ้าร้องไห้เรื่องอะไรกัน” นางตอบว่า “โจร ที่เขากําลังจะฆ่านั้นเป็นพี่ชายของข้าเอง ข้าได้รับปากกับเจ้า- หน้าที่ผู้รักษาพระนครว่า จะเอาทรัพย์พันหนึ่งไปให้แล้วเขาจึง จะปล่อยตัว แต่ข้าไม่อาจเอาทรัพย์ส่งไปให้ได้" บุตรเศรษฐีจึง อาสาว่า “เรื่องแค่นี้ ข้าจะนำไปให้เอง”