ธรรมะเพื่อประช : หน้า 449/586

ธรรมะเพื่อประช มหาสมบัติของผู้มีบุญ ៤៤៨ เท่านั้น สิริก็เคลื่อนออกจากหงอนไก่ ไปประดิษฐานอยู่ที่ดวง แก้วมณี คนไม่มีบุญ แม้ตัวเองอยากได้ และเขาก็มอบให้แล้ว แต่ดวงบุญในตัวไม่พอที่จะรองรับ ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นเจ้าของ สิริจึงเคลื่อนไปอยู่ที่อื่น พราหมณ์รู้ว่าสิริเคลื่อนไปอยู่ที่ดวงแก้วมณีแล้ว จึงเอ่ย ปากขอแก้วมณีกับเศรษฐีอีก เศรษฐีซึ่งมีปกติให้ทานอยู่สม่ำเสมอ จึงให้แก้วมณีแก่พราหมณ์โดยไม่มีความรู้สึกเสียดาย หรือ หวงแหนแต่อย่างใด พอให้แก้วมณี สิริก็เคลื่อนจากแก้วมณีไป ประดิษฐานอยู่ที่ไม้เจว็ด ซึ่งวางอยู่เหนือหัวนอนของท่านเศรษฐี พราหมณ์รู้ว่าสิริไปอยู่ตรงนั้นก็ไม่ละความพยายาม ขอไม้เจว็ดอีก เศรษฐีก็ให้อีก สิริก็เคลื่อนจากไม้เจว็ดไปประดิษฐานอยู่ที่ศีรษะ ของภรรยาของท่านเศรษฐี พราหมณ์รู้ว่าสิริเคลื่อนไปอยู่ที่บน ศีรษะของภรรยาของท่านเศรษฐี คิดว่า เราไม่อาจจะขอภรรยา ของท่านเศรษฐีได้ จึงเลิกล้มความตั้งใจ พราหมณ์สารภาพกับท่านเศรษฐีว่า “ท่านมหาเศรษฐี อันที่จริงข้าพเจ้ามาที่นี่ เพราะตั้งใจว่าจะมาขอสิริในเรือนของท่าน ตอนแรกสิริประดิษฐานอยู่ที่หงอนไก่ เมื่อท่านให้ไก่แก่ข้าพเจ้า สิริก็เคลื่อนไปอยู่ที่แก้วมณี เมื่อท่านให้แก้วมณี สิริก็เคลื่อนไป อยู่ที่ไม้เจว็ด เมื่อท่านให้ไม้เจว็ด สิริก็เคลื่อนไปอยู่ที่ศีรษะของ ภรรยาของท่าน ข้าพเจ้าได้คิดว่า สิรินี้เป็นของเฉพาะผู้มีบุญเท่านั้น