ธรรมะเพื่อประช : หน้า 142/586

ธรรมะเพื่อประช คบบัณฑิต พิชิต ปัญหา ๑๔๑ พญาครุฑ ได้สดับเช่นนั้น จึงพูดว่า “นาคเป็นอาหารอย่าง ของข้าพเจ้า แต่แม้ข้าพเจ้าเห็นนาคแล้วอดกลั้นความอยาก ไว้ได้ ไม่ทําความชั่วเพราะเหตุแห่งอาหาร ฉะนั้นศีลของข้าพเจ้า ย่อมมากกว่า เพราะบุคคลใดมีท้องพร่อง แต่ทนความอยากไว้ได้ บริโภคข้าวนํ้าพอประมาณ ไม่ทําความชั่วเพราะเหตุแห่งอาหาร บัณฑิตเรียกคนเช่นนั้นว่า เป็นผู้สงบในโลก” ฝ่าย ท้าวสักกะ ได้แสดงความเห็นของพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าอุตส่าห์สละสมบัติในเทวโลก มาสู่โลกมนุษย์เพื่อ ต้องการจะรักษาศีล ละความยินดีในกามคุณทั้งหมด เพราะฉะนั้น ศีลของข้าพเจ้าจึงมากกว่า” พระเจ้าธนัญชัยทรงสดับดังนั้น จึงตรัสว่า “วันนี้ข้าพเจ้า ละราชสมบัติที่หวงแหน และพระราชวังที่พรั่งพร้อมด้วยหญิง นักฟ้อนหกหมื่น ศีลของข้าพเจ้าจึงมากกว่า เพราะนรชนใดแล กำหนดรู้วัตถุกามและกิเลสกามด้วยปัญญา สละวัตถุกาม และกิเลสกามทั้งปวงได้เด็ดขาด นักปราชญ์เรียกนรชนนั้นว่า เป็นผู้ฝึกตนดีแล้ว ไม่มีความอาลัยในสรรพสิ่งว่า เป็นผู้สงบ ในโลก” เมื่อตัดสินไม่ได้ว่าใครมีศีลดีกว่ากัน ทั้งหมดจึงพากันไป หาวิธุรบัณฑิตให้ช่วยตัดสิน วิธูรบัณฑิตสรรเสริญพญานาคว่า