การผูกมิตรในสมัยพุทธกาล : หน้า 85/586

Bะเพื่อประช ผูกมิตรไว้ดีกว่า ៨៤ *ในสมัยพุทธกาล มีอุบาสกคนหนึ่งชื่อ “มิตตคันถกะ” อาศัยอยู่ในเมืองสาวัตถี เมื่อถึงวัยอันควร เขาประสงค์จะมี ครอบครัว จึงไปสู่ขอกุลธิดาคนหนึ่ง เมื่อกุลธิดาถามถึงมิตร สหายของเขา ที่พอจะช่วยเหลือแบ่งเบาภาระในยามมีภัย เขา ตอบว่ายังไม่มี นางจึงให้เขาไปผูกมิตรกับบุคคลต่างๆ ที่พอจะ เป็นที่พึ่งได้ เขาเริ่มผูกมิตรกับคนสําคัญหลายคน ซึ่งเป็นที่ยอมรับ ของมหาชน ด้วยการประพฤติธรรม คือ สังคหวัตถุ ๔ มีการให้ ทาน พูดจาด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ต่อ ผู้อื่น และวางตัวเสมอต้นเสมอปลาย โดยเริ่มไปผูกมิตรกับ นายทวารซึ่งเฝ้าประตูพระนคร ผูกมิตรกับอำมาตย์และเสนาบดี ทั้งหลาย ตลอดจนเข้าไปถวายการรับใช้ จนกระทั่งเป็นที่ โปรดปรานของพระราชา และได้อุปัฏฐากบำรุงพระภิกษุสงฆ์ ทั้งหลาย พระบรมศาสดาทรงโปรดให้เขาได้ดำรงอยู่ในฆราวาส ธรรม แม้พระราชาก็ทรงโปรดพระราชทานอิสริยยศแก่เขา เมื่อถึงวันอาวาหมงคล พระราชาได้พระราชทานเรือน หลังใหญ่ให้ มหาชนได้มอบของที่ระลึกมากมายให้แก่เขา *มก. มหาอุกกุสชาดก เล่ม 50 หน้า ๓๗๓