สัมมาทิฏฐิและกัลยาณมิตรในเส้นทางการดำเนินชีวิต : หน้า 205/586

Bะเพื่อประช สัมมาทิฏฐิ (๒) ๒๐๔ สุคติเป็นที่ไปทั้งนั้น ไม่มีใครอยากไปเสวยวิบากกรรมอันทุกข์ ทรมานในนรก แม้ไปเกิดเป็นเปรต อสุรกายหรือสัตว์เดียรัจฉาน ก็ไม่มีผู้ใดปรารถนา หรือเมื่อบำเพ็ญภาวนาก็อยากบรรลุ มรรคผลนิพพาน แต่เนื่องจากจะหาบุคคลผู้มีสัมมาทิฏฐิครบ บริบูรณ์ที่จะมาแนะนำให้เราดำรงชีวิตอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะบางครั้งความเข้าใจในเรื่องบุญบาปของพ่อแม่ หมู่ญาติ หรือคนใกล้ชิด อาจไม่บริบูรณ์ ทำให้มีโอกาสเห็นผิด เป็นชอบได้ ฉะนั้นการดำรงชีวิตบนเส้นทางที่ถูกต้องในโลกนี้ จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีกัลยาณมิตร บางครั้งกว่าจะพบยอดกัลยาณมิตร เราอาจพลั้งเผลอ ไปคบหาสมาคมกับผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิไปแล้ว เพราะฉะนั้น เมื่อจะกลับตัวกลับใจเพื่อเริ่มชีวิตใหม่ จึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ทํา ได้ยาก เพราะทิฏฐิมานะบ้าง เพราะถูกโมหะเข้าครอบงำจิตใจบ้าง เหมือนคนที่ติดยาเสพติด แม้รู้ว่าเสพแล้วไม่ดี เป็นอันตรายต่อ สุขภาพ อีกทั้งยังทำให้เสียเงิน เสียเวลา และไม่เป็นที่ยอมรับ ของสังคม แม้รู้ว่าตัวเองถลำลึกลงไปแล้ว ในใจอยากจะเลิก อยากกลับตัวกลับใจ อยากเป็นคนดีที่พ่อแม่และสังคมต้องการ แต่เลิกไม่ได้ เพราะจิตใจไม่เข้มแข็งพอ ซึ่งมีตัวอย่างให้เราเห็น กันอยู่มากมาย