รักจริงย่อมไม่ทิ้งกัน : หน้า 171/586

Bะเพื่อประช รักจริงย่อมไม่ทิ้งกัน สามีกล่าวว่า “ดีละ นางผู้เจริญ แม้ฉันก็จักบวช” จากนั้น เขาได้พาภรรยาไปยังสํานักภิกษุณีพร้อมด้วยบริวารมากมาย ให้บวชเป็นภิกษุณี ส่วนตนเองได้ไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดาเพื่อ ทูลขอบรรพชา ต่อมาท่านทั้งสองได้เจริญวิปัสสนาและได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์ในที่สุด เรื่องนี้จึงเป็นหัวข้อสนทนาธรรมของภิกษุทั้งหลาย เมื่อ พระบรมศาสดาเสด็จผ่านมาตรัสถามทราบความแล้วจึงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นางภิกษุณีนี้ได้ปลดเปลื้องสามี จากบ่วง คือ กิเลสทั้งหลาย ไม่ใช่เฉพาะในบัดนี้เท่านั้น แม้ใน กาลก่อน นางภิกษุณีนี้ได้ปลดเปลื้องโบราณกบัณฑิตจากบ่วง คือ ความตายมาแล้ว” จากนั้นทรงน่าเรื่องในอดีตมาตรัสเล่าดังนี้ ในอดีตกาล เมื่อ พระเจ้าพรหมทัต ครองราชสมบัติอยู่ ในนครพาราณสี พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็น พญาเนื้อ ที่มีรูปงาม น่ารักใคร่ น่าดูชม มีผิวพรรณเหมือนดั่งทอง ประกอบด้วยเท้า หน้าและเท้าหลังที่แข็งแรง มีสีประดุจย้อมด้วยน้ำครั่ง เขาเป็น เช่นกับพวงเงิน นัยน์ตาทั้งสองเปรียบประดุจดวงแก้วมณี และมี หางประดุจกลุ่มผ้ากัมพล ฝ่ายภรรยาของพญาเนื้อ ก็เป็น นางเนื้อสาวมีรูปงามน่ารัก ทั้งสองอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข พร้อมกับเนื้อบริวารอีก ๘๐,๐๐๐ ตัว