ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พุทธบูชา มาฆประทีป
๒๘๓
ผู้มีบุญญาธิการมาก เสวยสมบัติอยู่ในปราสาท ๓ หลัง ที่เหมาะ
สมกับฤดูกาล วันหนึ่ง พระเจ้ามหานามซึ่งเป็นพระเชษฐา ได้
ตรัสถามพระเจ้าอนุรุทธะว่า
“บัดนี้ ศากยกุมารทั้งหลายได้ออกผนวชตามพระสัมมา
สัมพุทธเจ้าเป็นจํานวนมาก แต่ในตระกูลของเรายังไม่มีใครออก
ผนวชเลย อนุรุทธะ เธอจะผนวชไหม”
ตอนแรกพระเจ้าอนุรุทธะไม่ยินดีในการออกผนวช เพราะ
ทราบว่าชีวิตนักบวชนั้นเป็นอยู่ลำบาก อยากได้ของเย็นก็ได้ร้อน
อยากได้ของร้อนก็ได้เย็น เรื่องอาหารการฉัน ก็แล้วแต่ญาติโยม
จะนำมาถวาย แต่เมื่อทรงนึกถึงการครองเรือนของพระเชษฐา
ก็ทรงรู้สึกเบื่อหน่าย เพราะรู้ว่า ที่สุดของการแสวงหาเลี้ยงชีพนั้น
ไม่มีแก่นสารอะไร ต้องทำงานไปตลอดชาติ ทำไปจนกว่าไม่มี
เรี่ยวแรงจะทํา อีกทั้งยังเป็นทางมาแห่งธุลีกิเลส ไม่สามารถท่า
ตนให้หลุดพ้นจากกองทุกข์ได้ ดังนั้นท่านจึงตัดสินพระทัยเสด็จ
ออกผนวช เพราะแม้จะลำบาก แต่ก็เป็นทางมาแห่งความหลุดพ้น
ที่แท้จริง
เมื่อทรงผนวชได้ไม่นาน อาศัยความเพียรไม่ประมาท
และบุญกุศลที่เคยทําไว้ดีแล้ว ท่านก็เข้าถึงพระรัตนตรัย ทำ
ทิพยจักษุให้เกิดขึ้นได้ สามารถมองทะลุในที่มืดได้ สิ่งใดที่ท่าน