ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
สัมมาทิฏฐิ (๕)
๒๓๓
กุศลใดๆ
ครั้นถึงวันขึ้น ๑๔ ค่ำ พระราชธิดาผู้มีบุญพระนามว่า รุจา
ซึ่งเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าอังคติราช ได้เสด็จไปขอ
พระราชทรัพย์จำนวน 9,000 กหาปณะกับพระราชบิดา เพื่อ
นำไปบำเพ็ญทานในวันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นวันพระตามที่พระนาง
ประพฤติมาโดยตลอด และในวันพระนั้น พระนางจะทรงรักษา
อุโบสถศีล อีกทั้งทรงให้ทานแก่คนกำพร้า คนเดินทางไกล ยาจก
และวณิพกเป็นจำนวนมาก
ระหว่างทางที่เสด็จมานั้น พระพี่เลี้ยงได้ยินข่าวลือว่า
“พระราชาทรงฟังถ้อยคำของอาชีวกผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ จึงรับสั่ง
ให้รื้อโรงทานที่ประตูเมืองทั้งสี่ บัดนี้ทรงมัวเมาแต่เบญจกามคุณ
มิได้สนพระทัยในพระราชกรณียกิจเลย”
พระพี่เลี้ยง จึงกราบทูลพระนางรุจา พระนางรุจาสดับ
เช่นนั้น รู้สึกสลดพระทัย ทรงดำริว่า จะต้องแก้ไขทิฏฐิของ
พระบิดาให้ได้ ส่วนพระราชธิดาจะทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตรได้
สำเร็จหรือไม่อย่างไร เราต้องมาติดตามรับฟังกันในตอนต่อไป
จากเรื่องนี้ เราจะเห็นได้ว่า แม้จะระลึกชาติได้หนึ่งชาติ
แต่ความเห็นก็ยังไม่สมบูรณ์ เพราะเห็นไม่ตลอด สัมมาทิฏฐิจึง
ไม่บริบูรณ์ และอาจเห็นผิดได้วินิจฉัยที่ผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย