ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
มีบุญแล้วไม่ต้องกลัว ต่อ ปรโลก
៤៨៨
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ถือเป็นเรื่องปกติของสรรพสัตว์
ทั้งหลาย เป็นธรรมประจำโลก เพราะโลกนี้ตกอยู่ในสามัญลักษณะ
๓ ประการ คือ ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ว่าจะเป็นคน
สัตว์ สิ่งของ เป็นมนุษย์ เป็นเทวดา พรหม หรืออรูปพรหม
ตกอยู่ในกฎของไตรลักษณ์ทั้งสิ้น เมื่อถึงขีดถึงคราวที่สรีระ
ร่างกายใช้การไม่ได้ เหมือนรถที่ใช้งานมาเป็นเวลานาน ครั้น
หมดอายุการใช้งาน ก็จําเป็นต้องทิ้งไป เพื่อใช้คันใหม่ที่ดีกว่าเดิม
สังขารร่างกายก็เช่นเดียวกัน จําเป็นต้องทอดทิ้งร่างที่ประกอบ
ด้วยมหาภูตรูป ซึ่งมีความแก่ชราความเสื่อมสลายใช้การไม่ได้นี้
ไปแสวงหารูปกายใหม่ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่า ก่อนตายได้สั่งสมบุญ
หรือบาปไว้มากกว่ากัน ถ้าบุญมากก็ได้รูปกายใหม่ที่ละเอียด
ประณีตกว่าเดิม หากสั่งสมอกุศลกรรมไว้มาก อายตนะของบาป
จะดึงดูดไปสู่อบายภูมิ ลงไปสู่ภพภูมิที่ต่ำกว่าเดิม
ความตายไม่ใช่เรื่องน่าหวาดกลัว เป็นเพียงการเดินทาง
ไปสู่ปรโลก หรือย้ายที่อยู่ใหม่ เปลี่ยนภพภูมิใหม่เท่านั้นเอง
พระพุทธองค์ทรงสอนวิธีเตรียมตัวก่อนตาย เพื่อเดินทางไปสู่
ปรโลกไว้ว่า ทําอย่างไรจึงจะไปอย่างองอาจ ไปอย่างปลอดภัย
และมีชัยชนะ ท่านทรงสอนว่า เมื่อเป็นฆราวาสอยู่ครองเรือนให้
มีฆราวาสธรรม คือ ต้องขยันหมั่นเพียรทำมาหากินโดยสุจริต
ครั้นได้ทรัพย์มาแล้วส่วนหนึ่งก็นำมาหล่อเลี้ยงขันธ์ห้าอีกส่วนหนึ่ง