ธรรมะเพื่อความสุขในปรโลก : หน้า 490/586

ธรรมะ ประช มีบุญแล้วไม่ต้องกลัว ต่อ ปรโลก ៤៨៩ ก็น่าออกด้วยการให้ทาน เป็นการฝากฝังทรัพย์ไว้ในพระพุทธ- ศาสนา อันสามารถเปลี่ยนจากโลกิยทรัพย์มาเป็นอริยทรัพย์ที่ จะติดตามตัวเราไปได้ พระพุทธองค์ทรงสอนให้เป็นผู้มีจิตใจอ่อนโยน มีใจสูง สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์ ซึ่งแปลว่าผู้มีใจสูงมีใจประเสริฐ จิตใจจะสูงได้ต้องมีปกติเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ยินดีในการให้มากกว่า การรับ ใครมีปัญหาอะไรพอที่เราจะช่วยเหลือได้ก็ช่วยเหลือกันไป ไม่เป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว มีศรัทธาในบวรพระพุทธศาสนา หมั่น ทําทาน รักษาศีล เจริญภาวนาอยู่เป็นประจำ เมื่อดำรงมั่นอยู่ใน ธรรมเช่นนี้แล้ว ย่อมไม่ต้องกลัวปรโลก เพราะเมื่อละโลก ต้อง ไปเสวยสุขในสุคติโลกสวรรค์อย่างแน่นอน *เหมือนในสมัยของพระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพราหมณ์ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ชื่อ ฉฬภังคะ มีลูกศิษย์ ๑,๘๐๐ คน ท่านได้สั่งสอนลูกศิษย์ให้บำเพ็ญเมตตาภาวนาจะได้ไปสู่พรหมโลก วันหนึ่ง ขณะที่อาบน้ำอยู่ที่ท่าน้ำ ท่านได้มองเห็นพระสงฆ์หมู่ใหญ่ กําลังเดินข้ามแม่น้ำภาคีรส แม่น้ำไม่ลึกจนเกินไป แต่ก็ทำให้ เหล่าภิกษุต้องลำาบากในการเดินข้าม ซึ่งพระภิกษุเหล่านี้เป็นผู้มี *มก. โธตกเถราปทาน เล่ม ๗๑ หน้า ๙๖๓