ธรรมะเพื่อประช: การบูชาและสักการะต่อพระอรหันต์ : หน้า 366/586

ธรรมะเพื่อประช มหาบูชา นำพาสู่นิพพาน ๓๖๕ พระเถระจึงถือบาตรและจีวรเข้าไปยังเรือนของพราหมณ์เทวหิตะ ผู้เป็นสหายในอดีต ซึ่งพราหมณ์นี้ได้ปวารณากับพระเถระไว้ ในเรื่องที่เกี่ยวกับปัจจัยสี่ เมื่อพราหมณ์ทราบว่าพระเถระมา ก็เข้าไปหาแล้วพูดว่า “พระคุณเจ้า ต้องการอะไรขอให้บอกมาเถิดขอรับ กระผมยินดีให้ความสะดวกแก่ท่านทุกอย่าง พระเถระจึงได้กล่าวคาถาว่า “พราหมณ์เอ๋ย พระสุคต มุนีเจ้า ผู้เป็นพระอรหันต์ในโลก ถูกโรคลมเบียดเบียน ถ้าท่าน มีน้ำอุ่นจงถวายแด่พระมุนีเจ้าเถิด การบูชาแก่ผู้ควรบูชา การสักการะแก่ผู้ควรสักการะ การนอบน้อมแก่ผู้ควรนอบน้อม เราปรารถนาเพื่อจะนำน้ำอุ่นไป เพื่อพระมุนีเจ้าพระองค์นั้น” เนื้อความของคาถานั้นมีความหมายว่า “พระผู้มีพระ ภาคเจ้าพระองค์ใด ที่เหล่าเทวดามีท้าวสักกะเป็นต้น และพรหม มีท้าวมหาพรหมเป็นต้นได้บูชาแล้ว แก่ผู้ควรบูชาในโลกนี้ หมู่มนุษย์มีพระเจ้าพิมพิสารและพระเจ้าโกศลเป็นต้น ทรงกระทำ สักการะแล้วแก่ผู้ควรสักการะ แม้พระขีณาสพผู้แสวงหาคุณ อันยิ่งใหญ่ นอบน้อมแล้วแก่ผู้ควรนอบน้อม พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ทรงเป็นพระอรหันต์ ไกลจากกิเลสทั้งหลาย พระพุทธองค์เป็นผู้เสด็จไปดี เพราะ