ธรรมะเพื่อประช: ชีวิตที่ลิขิตได้ด้วยบุญ : หน้า 427/586

ธรรมะเพื่อประช ชีวิตที่ลิขิตได้ด้วยบุญ ๔๒๖ อย่างน้อยผู้นั้นต้องเริ่มต้นด้วยการให้ คือ ต้องสามารถเอาชนะ ความตระหนี่ที่มีอยู่ในใจให้ได้เสียก่อน เปรียบเสมือนดวงจันทร์ เมื่อพ้นจากเมฆหมอก ย่อมปรากฏความสว่างไสว ใจที่หลุดพ้น จากกระแสแห่งความตระหนี่ก็เช่นเดียวกัน จะใสสว่าง เหมาะสม ที่จะเป็นภาชนะรองรับบุญกุศล และสามารถดึงดูดมหาสมบัติ ที่จะบังเกิดขึ้นได้โดยง่าย ปกติของคนตระหนี่จะไม่ชอบให้ทาน เพราะเขากลัว ความจน กลัวว่าทรัพย์ที่ให้ไปจะสูญเปล่า แต่ผู้รู้กลับบอกว่า ยิ่ง ให้จะยิ่งได้ เพราะการทําความดีใดๆ ที่จะไม่ส่งผลนั้น เป็นไม่มี หากเริ่มดำรงตนอยู่ในสถานะของผู้ให้ ใจของเราจะสูงขึ้น เป็น อิสระจากความตระหนี่ และจะขยายออกไปอย่างไม่มีประมาณ เมื่อถึงขีดถึงคราวที่บุญส่งผลจะได้รับเกินควรเกินคาดทีเดียว แม้ตัวเรายังรู้สึกอัศจรรย์ในตัวเอง *เหมือนดังเรื่องของสามเณรอรหันต์ ทีในอดีตชาติเคย ยากจนมาก่อน แต่ด้วยอานิสงส์ที่ทำบุญชนิดทุ่มสุดใจ เพราะ เห็นคุณค่าของบุญยิ่งชีวิต ทำให้บุญลิขิตได้มาเกิดเป็นลูกของ มหาเศรษฐี *มก. เรื่องพระวนวาสีติสสเถระ เล่ม ๔๑ หน้า ๒๕๙