ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ของแท้ ของเทียม
๖๔
มนุษย์ทุกคนในโลกล้วนปรารถนาความสุข และกำลัง
แสวงหาสิ่งที่เป็นสรณะอันแท้จริง ต่างก็อยากจะรู้เรื่องราวของ
ตัวเองว่าเกิดมาจากไหน มาทําไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต
แต่การที่จะรู้เห็นสิ่งเหล่านี้ได้ ต้องอาศัยตัวของเรา ที่ปฏิบัติ
ธรรมจนเกิดความรู้แจ้ง เป็นความรู้ที่เกิดจากการทําภาวนา ที
เรียกว่า “ภาวนามยปัญญา” คือการทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายใน
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ใน มหาสุตโสมชาดก ว่า
“การสมาคมกับสัตบุรุษแม้ครั้งเดียวย่อมสามารถรักษา
ผู้นั้นไว้ได้ แต่การสมาคมกับอสัตบุรุษแม้หลายครั้ง ก็รักษา
ไม่ได้ จึงอยู่ร่วมกับสัตบุรุษ พึงกระทำความสนิทสนมกับ
สัตบุรุษ เพราะการรู้ทั่วถึงธรรมของสัตบุรุษ ย่อมมีแต่ความ
เจริญ ไม่มีเสื่อม ราชรถอันวิจิตรตระการตายังคร่ำคร่าได้
และแม้สรีระก็เข้าถึงชราโดยแท้ ส่วนธรรมของสัตบุรุษ
ย่อมไม่เข้าถึงความคร่ำคร่า สัตบุรุษกับสัตบุรุษเท่านั้นรู้กันได้
ฟ้าและแผ่นดินไกลกัน ฝั่งของมหาสมุทรก็ไกลกัน ข้าแต่พระ
ราชา แต่ธรรมของสัตบุรุษและอสัตบุรุษ ไกลกันยิ่งกว่านั้น”
เมื่อเราจะคบกับใคร จะเคารพเลื่อมใสในผู้ใด หรือจะ
เชื่อฟังถ้อยค่าของใคร เราควรพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า บุคคลนั้น
เป็นสัตบุรุษ หรือว่าเป็นอสัตบุรุษ หากเป็นอสัตบุรุษผู้ไม่มีศีล