ธรรมะเพื่อประช : หน้า 456/586

ธรรมะเพื่อประช ในดีไม่มีเสียในเสียมีดี ๔๕๕ มิตรภาพที่เป็นเหมือนกำแพงของพวกเราเลย อีกทั้งบรรดารุกข- เทวาที่อาศัยอยู่ในที่นี้ก็มีมาก ต่างก็ได้รับความสุขสำราญมา โดยตลอด เพราะไม่มีภัยใดๆ มาเบียดเบียน ถ้าหากท่านกำจัด สัตว์ทั้งสองตัวนี้แล้ว ทิพยวิมานของพวกเราซึ่งต้องอาศัยต้นไม้ เป็นที่อยู่ก็จักพินาศสิ้นไป แล้วความเดือดร้อนก็จะเกิดขึ้นกับ หมู่คณะ การทำสิ่งที่เดือดร้อนให้เกิดขึ้นกับหมู่คณะนั้น เป็นสิ่งที่ ไม่สมควรเลย ขอท่านจงเลิกความคิดนี้เสียเถิด ธรรมดา เมื่อความเกษมสำราญเกิดขึ้นเพราะได้อาศัย มิตรแท้ บุคคลควรคบมิตรนั้น ผู้มีปัญญาไม่ควรกำจัดมิตรนั้นเสีย แต่ควรรักษามิตรภาพให้ยั่งยืน ควรรักษามิตรแท้ประดุจผู้ระวัง รักษาดวงตาของตนฉะนั้น และพึงช่วยเหลือมิตรนั้นในกิจทั้งปวง อย่างนี้จึงจะสมควร ดูก่อนท่านรุกขเทวา ท่านอาจรู้สึกรำคาญ ในกลิ่นเหม็นอันเกิดจากซากสัตว์ แต่ถ้าป่านี้ขาดสัตว์ทั้งสองตัว นี้แล้ว ท่านจะต้องทุกข์ยากลำบากยิ่งกว่านี้เพราะไม่มีวิมานจะอยู่ ขอท่านอย่าได้พอใจกับการกำจัดมิตรเช่นนี้เลย” แม้พระโพธิสัตว์จะชี้แจงแสดงเหตุผลต่างๆ นานา ให้ เห็นถึงผลได้ผลเสียอย่างไร ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะความโง่เขลา เบาปัญญา และทิฏฐิมานะของรุกขเทวาตนนี้ ในตอนกลางดึก ของคืนวันหนึ่ง ก็ได้แปลงร่างให้ดูน่าเกลียดน่ากลัว ส่งเสียงข่มขู่ ขับไล่ราชสีห์กับเสือโคร่งให้หนีออกจากป่าไป เมื่อไร้สัตว์ทั้งสอง