ธรรมนำชีวิต : หน้า 240/586

ธรรมะเพื่อประช สัมมาทิฏฐิ (๖) ๒๓๙ อุทยาน หรือเล่นน้ำในสระโบกขรณีเพลิดเพลินดีอยู่หรือลูก ต้องการอะไรบ้าง เขาได้น่าสิ่งของมาให้ทันใจลูกไหม ลูกรัก เจ้าจงบอกสิ่งที่เจ้าชอบที่สุดมาเถิด แม้สิ่งนั้นจะเทียบเท่ากับ ดวงจันทร์ พ่อจะหามาให้เจ้าให้ได้” พระราชธิดากราบทูลว่า “ข้าแต่เสด็จพ่อ ชีวิตความเป็น อยู่ของหม่อมฉันสุขสบายดีทุกอย่าง และพรุ่งนี้เป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ ขอเพียงเสด็จพ่อพระราชทานทรัพย์ 9,000 กหาปณะแก่ลูก ลูกจะได้บริจาคทานแก่พวกยาจก วณิพกพเนจร ตามที่ได้กระทำ มาเสมอ ลูกได้เท่านี้ก็พอใจเป็นที่สุดแล้ว” พระราชาสดับเช่นนั้น ทรงปฏิเสธทันทีว่า “ลูกเอาทรัพย์ ไปใช้เช่นนี้ไม่เกิดประโยชน์เลย เลิกให้ทานเถิดลูก ลูกควรจะนำ ทรัพย์ที่พ่อจะให้นี้ ไปใช้จ่ายเที่ยวเล่นสนุกสนานให้เต็มที่ ไม่ต้อง ไปคิดถึงใคร และภพชาติต่อไปก็อย่าไปกังวล ลูกจงเก็บเกี่ยว ความสุขในชาตินี้ให้เต็มที่เถิด” เราจะเห็นว่า แม้ปัจจุบันก็มีคำกล่าวทำนองนี้มาก เพราะ เขาไม่รู้จักปรโลก ไม่รู้จักความสุขในสวรรค์ และความทุกข์ใน มหานรกว่าเป็นอย่างไร จึงคิดตื้นๆ แค่หาความสบายในชาตินี้ เช่นนี้เป็นการกระทําที่มองใกล้ ไม่ได้มองการณ์ไกล ชีวิตย่อม ไม่ปลอดภัย เราต้องศึกษาไว้ให้ดี อย่าไปหลงใหลกับความสุข