ธรรมะเพื่อประช : หน้า 163/586

ธรรมะเพื่อประช ถ้อยคำของมิตรแท้ ๑๖๒ เมื่อต่างฝ่ายต่างรู้ที่มาของกันและกัน ก็ยิ่งเพิ่มความรัก ใคร่ปรองดองยิ่งขึ้น วันหนึ่งทั้งคู่ออกจากป่าหิมพานต์มาอาศัย อยู่ที่หมู่บ้านใกล้ชายแดน ชาวบ้านทั้งหลายเห็นท่านดาบส ทั้งสอง ต่างพากันออกมาถวายทานกับท่าน และอาราธนาให้ ท่านอยู่ประจําในที่แห่งนั้น ท่านทั้งสองก็รับอาราธนาและเที่ยวภิกขาจารอยู่ที่นั้นอีก ทั้งมานั่งฉันที่บรรณศาลาที่ชาวบ้านสร้างถวาย ด้วยเหตุที่อาหาร ที่ชาวบ้านนํามาถวายนั้นมีรสหลากหลาย มีทั้งรสจืดสนิท รส เข้มข้น ดังนั้นวิเทหดาบสจึงเก็บเกลือที่ชาวบ้านถวายไว้ เพื่อจะ ได้ใช้ผสมอาหารที่มีรสจืดในวันต่อๆ ไป วันหนึ่งเมื่อได้อาหารที่ ค่อนข้างจืด ท่านจึงนำเกลือนั้นออกมาถวายคันธารดาบส ท่าน จึงถามว่า “วันนี้ชาวบ้านไม่ได้ถวายเกลือ ท่านได้เกลือมาจากไหน” วิเทหดาบสจึงเล่าเรื่องที่ตนเก็บเกลือไว้ ท่านคันธาระรู้จึงตำหนิทันทีว่า “ดูก่อนวิเทหะ ตัวท่าน สละราชสมบัติออกบวชแล้ว ยังจะทำการสะสมอยู่อีกหรือ” เมื่อได้ฟังคําติเตียนตรงๆ อย่างนี้ วิเทหดาบสรู้สึกไม่ พอใจคันธารดาบส คิดว่า “เรื่องเล็กแค่นี้ก็ตำหนิ ทำไมไม่ยอมติ เตียนตัวเองบ้าง” จึงตอบโต้ด้วยมานะทิฏฐิว่า “ท่านก็ละทิ้ง